Omicron
Op deze plaats vindt u doorgaans betrekkelijk ontspannen en gezellige stukjes van mij over de wederwaardigheden van mijn vak. Geen snoeiharde meningen, geen enorm kritische verhandelingen en zelden een onvertogen woord. Ik krijg altijd veel reacties op mijn stukjes. Positieve, enthousiaste en vrolijke opmerkingen. Ditmaal wilde ik het eens anders aanpakken… Dat mag best een keer. Er zijn namelijk al bijna 100 Flakkeenaars overleden door de pandemie.
Het is wel steeds lastiger om erover te schrijven. Vooral wegens de spanning bij de mensen die het coronavirus niet meer serieus nemen. De coronapatiënten sterven gewoon door namelijk. Het virus is nog even gevaarlijk als vorig jaar. En of we het nu beu zijn of niet, dodelijk is het virus nog steeds. Of die mondkapjes nu prettig zijn of niet. Of we nu naar de bioscoop willen of niet. Of we elkaar willen knuffelen of niet. Het ziekenhuis in Dirksland ligt weer vol met zeer zieke en stervende mensen.
En er is maar één reden. Ik zie in de winkels vooral mensen zonder mondkapjes, ik hoor van feestjes en van bezoekjes. We besmetten elkaar bij het sporten, bij het uitgaan, bij het koffiedrinken. In de snackbar, in de supermarkt, in de woonkamer. En daardoor sterven er weer volop Flakkeenaars. Ik schrik van de ontspannen toon van degenen die de maatregelen beu zijn. Ik ben ze ook beu, maar ik vind al die overleden mensen ook geen pretje. Kom op, zeg!
En nu ik u toch aan de lijn heb. Dat kleine prikje dat ons zo goed kan beschermen en waar we allemaal zo ongelooflijk ingewikkeld over doen. Wat een hoop onzin wordt daarover verteld, zeg. Geen enkele behandeling is zonder nadelen en contra-indicaties, dat is waar. Maar ik heb in mijn vak nog nooit zoveel angst gezien als voor dit simpele prikje. Allemaal bangigheid. Een mug doet meer pijn. Ik heb het niet over religieuze bezwaren, dat is mijn vak niet.
Weet u nog dat we aan het begin van de pandemie allemaal binnenbleven? En weet u nog hoe hard de grafiek met het aantal besmettingen toen omlaag stortte? Als we dat nog een keertje gezamenlijk zouden doen, zouden we na een paar weekjes van deze vreselijke, aanslepende en dodelijke pandemie af zijn. Nieuwe varianten buiten beschouwing gelaten; dat moet ik toegeven. Dus mensen, zorg voor elkaar. Blijf je prik-bang of kun je je echt niet laten prikken? Blijf dan binnen!