Hondentheologie voor dankdag

Kan een mens danken voor wat hem of haar afgenomen is? Kun je danken als het achterliggende seizoen eigenlijk samen te vatten is als tegen - slag. Ja inderdaad, even geschreven met een koppelteken. Het is een 'slag' en dat hoeft niet ontkend te worden. Onze ziel doet pijn. Soms zelfs zo dat het voelbaar is in ons lichaam. Als gevolg daarvan is er de bittere mengeling van verdriet en boosheid. Het voelt echt als 'tegen', omdat ons iets - of nog aangrijpender, iemand - is afgenomen. Danken voor tegenslagen?

Nee, alstublieft niet een redenering houden tegen iemand dat hij of zij toch ook veel goeds ontvangen heeft. Alsof dát in staat is om de schreeuwende pijn, omdat we met stomheid geslagen zijn, weg zou kunnen nemen. Zeker; fricties in ons leven, crisistijden, vormen ons en oefenen geduld, draagkracht en incasseringsvermogen in. Maar als de dingen je alleen maar overkomen als 'stom toeval', dan zal je de zin van danken ontgaan. Slechts bij terugblik zal er wellicht iets zichtbaar kunnen worden van een soort pedagogie, opvoedkunde. Het is echter een vorm van orthopedagogiek die we het liefst ontlopen.

Wat helpt? Een hondentheologie! Een bekende theoloog stelt ons deze viervoeter ten voorbeeld. 'Wat is het dankbaarste schepsel?' Antwoord: 'Een hond.' Daarna wordt ge­vraagd: 'Waarin zal dan uw dankbaarheid bestaan?' Het antwoord op deze vraag luidt: 'Dáárin, dat ik bij de genade blijf, gelijk de hond bij zijn meester, en mij altijd weer opnieuw tot deze genade begeef om gena­de. En dus bij de verlossing -waarmee ik om niet verlost ben- blijf en volhard. De hond kruipt juist dan het meest naar zijn meester toe, wanneer hij slagen van hem krijgt.'

Dankbaarheid is geen kruiperigheid in het licht van deze hondentheologie. 'Wees eens dankbaar' kan een krenkend verwijt zijn. Het gaat er in deze hondentheologie om dat de Meester iemand bij zich wil hebben. Deze Meester houdt van zijn 'honden' en als ze niet luisteren, dan moeten ze inderdaad voelen. Maar Hij slaat, omdat Hij liefheeft. 'Ik dank U, dat U toornig op mij geweest bent.' Wonderlijk? Ja, heel tegendraads, maar wel echt uit het leven gegrepen. Danken is tot je Schepper komen. Nog meer: tot je Verlosser. 'Kom eens hier!'