Onverwachts
Hebben jullie dat ook wel eens, dat je van alles plant, maar dat er niets van terechtkomt? Telkens komt er weer iets anders voor in de plaats. Of het nu komt door dingen buitenshuis of dingen die op ons pad komen. Ik weet het gewoon niet. Aan het eind van het verhaal is het toch weer zo dat je een heleboel gedaan hebt, maar niets wat je moest doen.
Zo gaat het nogal eens in huize Gierman. Soms zijn het kleine dingen, maar soms ook grote dingen waar je niet omheen kunt. Dubbel zo blij ben je dan, wanneer je dan toch een project af hebt kunnen maken.
Mocht het zo zijn dat je dingen maar uit moet stellen -en ik schrijf bewust moet-, dan kan het wel eens zo zijn dat het starten van een project een enorme hobbel is om te nemen. Helaas kampt iedereen daar wel eens mee. Een kleine oppepper van iets of iemand kan er dan gelukkig voor zorgen dat de eerste stap in de goede richting gezet kan worden. Dit gebeurt op de meest onverwachte momenten.
Vaak heeft degene die ervoor zorgt dat je weer even vooruit kunt het niet eens door. Wanneer je hen dan bedankt vragen ze vaak waarvoor. Maar een klein woordje, zetje in de rug of een denkbeeldige arm om je schouder kan al genoeg zijn.
Gelukkig zijn wij gezegend met mooie, lieve en zorgzame mensen om ons heen. Mensen die ons telkens dat zetje, sprankje en/of stukje hoop geven om door de bomen het bos te zien en het pad wat we wilden bewandelen te volgen. En daardoor onverwachts toch een gepland project op een iets later tijdstip af kunt ronden.