AOW
Het was wel van tevoren aangekondigd, maar ik werd er tijdens de vakantie in Frankrijk toch door overvallen: op 23 augustus kreeg ik voor het eerst AOW. Ik associeerde dat altijd met bejaarde ouders en een oma in het rusthuis, maar nu was het voor mij zover. Uiteraard ben ik dankbaar dat ik ervan mag genieten, maar het gaf toch wat ambivalente gevoelens. “Je hebt je meeste boterhammetjes op”, zei een goede vriend.
Per 1 augustus had ik met pensioen gekund, maar ik heb toch besloten langzaam af te bouwen: geen decanaat meer, geen voorzitterschap van de MR, maar "gewoon" dit schooljaar nog een halve week lesgeven. Als je abrupt remt, moet je immers altijd oppassen dat je met je hoofd niet door de voorruit schiet.
Mijn kamer heb ik inmiddels ingeleverd en ook mijn telefoon. Alles waar ik voor het onderwijs waarde aan hechtte, heb ik in een bananendoos gestopt en die stond na de zomervakantie, hij bleek niet nog even in mijn voormalige kamer te kunnen blijven, bij een collega op tafel. Het deed me denken aan de verfilming van 'About Schmidt' met Jack Nicholson in de hoofdrol.
Ik realiseer me dat mijn betrekkingsomvang nu net zo groot is als in augustus 1977, toen ik begon en alleen maar 15 uur lesgaf. L'histoire se répète. Met enige moeite lukt het mij zowaar me weer even 22 te voelen.