Atoombom
Een bange en angstige periode, die diep heeft ingegrepen in de 20e eeuw, werd beëindigd, hoewel de volkeren in Midden-Europa nog hebben moeten wachten tot 1989, toen ook daar vrijheid kwam. Na de oorlog kwam er een Koude Oorlog, die de jaren na WO II heeft gestempeld.
De 20e eeuw is een eeuw van oorlogen geweest. Het is echter ook een eeuw van verbluffende welvaart en voorspoed geweest. Vooral de westerse landen krabbelden na 1945 langzaam weer op en vanaf ongeveer 1955 begonnen de zogenoemde ‘golden years’. De economie groeide sterk, het normale leven kwam weer tot ontwikkeling, de rechtstaat bleek goed te functioneren en in Europa werkten de volken samen in verband met de Europese Unie, toen nog EEG. Het was echter ook een begin van een nieuw tijdperk. Door de atoombommen, en later waterstofbommen, was er een vernietigingskracht om de aarde velen malen totaal te verwoesten. Atoombommen zijn geen onschuldig speelgoed voor landen. Het zijn zeer gevaarlijke wapens met een destructieve kracht.
Want dat moet in de eerste plaats duidelijk zijn en blijven. Atoomwapens zijn zeer gevaarlijk. Weliswaar zijn ze na 1945 niet meer voor militaire doelen gebruikt, maar er liggen op aarde heel veel arsenalen kernwapens. Veel landen hebben ook dergelijke wapens en het is niet uitgesloten dat ze een keer gebruikt gaan worden. Noord-Korea bijvoorbeeld heeft kernwapens en lange afstandsraketten en als het land heel erg onder druk komt te staan, kunnen er zomaar angstige zaken geschieden. Overigens kunnen ook terroristische organisaties dergelijke wapens mogelijk in handen krijgen. Het zou zomaar kunnen dat ze daardoor de hele wereldbevolking in gijzeling nemen. Kortom, het gaat om gevaarlijke wapens die diep kunnen ingrijpen.
Aan de andere kant hebben we in de achterliggende jaren geen kernoorlog gehad. Soms leek het heel dichtbij te komen. We kunnen denken aan de zogenaamde Cubacrisis (1962), waarbij gedreigd werd deze wapens te gebruiken. Op het laatste moment bonden partijen (Rusland en Amerika) in en werd een groot conflict voorkomen. De praktijk is eigenlijk geweest dat er een soort evenwicht was, waarbij sommige landen wel deze wapens hadden, maar ze niet gebruikten. De wapens waren goed om anderen af te schrikken om dergelijke wapens te gebruiken. Dit systeem heeft tot op de dag van vandaag redelijk gefunctioneerd. Voor de toekomst is het echter geen garantie dat ze nooit gebruikt zullen worden. We zien de laatste jaren dat steeds meer landen de beschikking hebben over atoomwapens en dat geeft veel vragen. Een land als Iran, wat graag een grootmacht in het Midden-Oosten wil zijn, heeft duidelijk plannen om een dergelijk wapen te maken. Als landen als Noord-Korea dat kunnen, zal een groot land als Iran het ook zeker kunnen. Voor de wereldvrede en voor Israël is dit een bang perspectief.
Wel horen we laatste tijd niet meer zoveel over kernwapens. Klimaat, corona, armoede, vluchtelingen en andere zaken domineren de kranten. Toch lijkt het mij belangrijk om de atoomwapens niet te vergeten. Het is en was een dreiging die, denk ik, groter is dan alle klimaatverandering. We leven helaas in een gevallen wereld en nooit moeten we denken dat zulke ernstige zaken wel niet zullen plaatsvinden. De geschiedenis leert het tegendeel. Er is echter wel een uitzicht. Nee, dat moeten we niet van onszelf of van anderen verwachten. We weten dat de Heere regeert. Ook in de 21e eeuw is Hij de God van de hemel en de aarde. Die wetenschap maakt niet zorgeloos, maar geeft dingen wel over in de handen van de almachtige God. En met die God spring ik over een muur, wordt ons in Psalm 23 geleerd. Laten we dat vooral veel overdenken.