Afbeelding
Foto:

Neem en lees: Samen voor Zijn aangezicht

Ds. A.T. Vergunst is predikant van Gereformeerde Gemeente te Waupun (VS). Eerder diende hij gemeente Carterton (Nieuw-Zeeland) en de gemeente Kalamazoo (VS).

Het boek begint met een inleiding, vervolgens staat de auteur stil bij het hoge doel van het huwelijk, daarna gaat het over hij en zij, de emotionele behoeften van een man en de emotionele behoeften van een vrouw, de rol van de man en de rol van de vrouw, drie hoofdstukken over communicatie en ten slotte…

In de inleiding geeft ds. Vergunst de bedoeling van deze gedocumenteerde uitgave weer, hij heeft daarbij vier dingen voor ogen:

1. Ontnuchterende feiten rond het huwelijksleven;
2. Het niet goed functioneren in onze samenleving van een generatie jongeren;
3. Middelmatige huwelijken;
4. Bruiloft te Kana

Het is helaas niet mogelijk om in dit korte tijdsbestek 260 pagina’s in dit artikel te bespreken. Uit de inleiding willen we de verrijkende ontdekking van de schrijver u niet onthouden: chronos-tijd en kairos-tijd. In de Griekse taal komen we twee woorden voor tijd tegen. Bij chronos denken we aan chronologie ‘het leven bij de klok’. Bijvoorbeeld afspraken die we na moeten komen. Bij kairos denkt een Griek aan de aandacht die we geven aan elkaar. Dus de tijd dat we niet op de klok hoeven te letten. Als we bij de klok leven, dan zijn we gehaast en verliezen we prachtige momenten die onze huwelijken kunnen verrijken. Wat wil de schrijver hiermee zeggen? Dat we méér tijd moeten maken voor de verdieping en versterking van ons huwelijksleven. De HEERE God heeft een hele dag afgezonderd voor de versterking van onze geestelijke band met Hem. Daarin erkent God Zelf hoe nodig ‘kairos-tijd' is voor de geestelijke groei van onze relatie met Hem.

Een huwelijk is een rijke gave en een hoge opgave! Deze waarheid zal ieder toch beamen. Als het goed is, verlangen we in onze verkeringstijd ernaar om te mogen trouwen. Juist om echt bij elkaar te zijn. Toch kunnen er al gauw kleine deukjes in de relatie ontstaan. Zomaar een paar opmerkingen die in dit boekje voorkomen. Waarom moet ik altijd de rommel van de ander opruimen? Waarom gaat bij hem altijd zijn werk voor? Waarom moet zij elke week naar de stad om te winkelen? Zo kunnen kleine ergernissen ontstaan, kleine vossen, die de wijngaard van ons huwelijksleven bederven. Deze zaken kunnen o zo klein beginnen, maar halen vaak wel de glans van het zo pas begonnen huwelijksleven weg nemen. Aan een goed huwelijk moet gewerkt worden, dat gaat niet vanzelf. En ook ons huwelijksformulier leert dat we ook als gehuwden leven in een gebroken wereld, maar daar mogen we geen genoegen mee nemen. Al is de wereld om ons heen een goddeloze wereld, dat wil niet zeggen dat wij in ons huwelijk ook zo moeten leven. Zo maar een opmerking: de man krijgt van de Heere de opdracht om met verstand bij de vrouw te leven en de vrouw moet respect opbrengen voor haar man. Al is hier niets meer van te merken, we hebben te maken met een God van wonderen, ook in het huwelijk. En wanneer we kinderen mochten ontvangen, welk voorbeeld gaat er van ouders uit? Het goede of het slechte?

Al lezend hebben we hier met een eerlijk boek te doen: ds. Vergunst weet waar hij over praat, want hij geeft al jaren huwelijkspastoraat. Hij ziet de moeilijkheden en problemen van dichtbij langskomen. Na elk hoofdstuk staan er vragen die man en vrouw samen kunnen bespreken en na de persoonlijke vragen zijn er ook vragen die groepsgewijs behandeld kunnen worden. Is dan alles in dit omvangrijke boek nieuw? We leerden op school al dat herhaling de beste leermeester is, dat geldt ook in het huwelijk. Ds. Vergunst reikt handvatten aan, zodat de glans van de eerste huwelijkstijd weer terugkeert. Het is niet voor te stellen, dat hier niet naar uitgezien wordt. Laten we niet bij voorbaat zeggen dat dit boek voor ons niet nodig is. Erkennen we onze fouten en willen we ook eerlijk met elkaar spreken en ons inzetten? Dan kunnen we van dit boek veel leren. Ook al zijn we vele jaren getrouwd, we zijn toch nooit te oud om te leren. 

Nog een citaat op blz. 36:

Persoonlijke genade nodig

Als ons hart de liefde van God persoonlijk proeft en we door het geloof verankerd zijn in Christus, dan is het liefhebben van onze eega, die in sommige opzichten moeilijk kan zijn, heel wat gemakkelijker. Wanneer we echter de genade van God níet in ons hart kennen, dan missen we ten diepste het geheim van het huwelijksleven. We missen uiteindelijk het vermogen om de man of de vrouw te zijn die we behoren te zijn. De opdracht om elkaar waarlijk lief te hebben zoals Jezus Zijn Kerk liefheeft, kunnen we nooit van onszelf vervullen. Smeek daarom om Gods genade.

Het is een lijvig boek geworden, Bijbels gefundeerd en aan de praktijk getoetst, van harte aanbevolen. Hier is iemand aan het woord die weet waar hij over spreekt. Neem en lees!