Meditatie: Genezingen
Er is op Malta niet alleen sprake van immuniteit, maar ook van genezingen. Paulus bleek onvatbaar voor addervergif, maar overigens zijn er op het eiland waar Paulus en zijn reisgenoten aangespoeld zijn, heel wat mensen die door allerlei soorten van ziekten zijn aangetast. Ook op Malta wordt beleefd wat het is om buiten het paradijs en buiten de hemel te liggen.
Paulus ziet hier een taak liggen. Hij is weliswaar geen dokter. Hij is dienaar van het Evangelie. Maar hij heeft van zijn Meester geleerd, dat het lenigen van de lichamelijke nood vaak een weg kan zijn om gelegenheid te krijgen om het Evangelie te kunnen verkondigen. De Heere Jezus heeft tijdens Zijn verblijf op aarde meer dan eens Zijn bewogenheid getoond met mensen die hadden te lijden onder de gevolgen van de zonde en daar in heeft Hij te kennen gegeven dat we ook met die noden tot Hem mogen gaan. En Paulus is er door zijn Meester ook meer dan eens toe in staat gesteld om ziekten te genezen. Dat zal de Heere hem ook hier op Malta weer geven.
De eerste zieke die genezen mag worden is de vader van de man die in naam van de keizer in Rome dit eiland bestuurt, Publius. Paulus hoort van die zieke man en van de ernst van zijn kwaal. Hij ziet daarin een aanwijzing van Gods kant. Hij laat zich bij de patiënt brengen, gaat met hem in gebed en onder het bidden ervaart hij dat de Heere hem kracht geeft om een wonder te verrichten. Hij loopt op de vader van Publius toe en richt hem op en terstond wordt de man gezond.
Het laat zich verstaan dat het gerucht van deze genezing zich als een lopend vuur over het eiland verspreidt. Het wordt overal besproken. En het wekt vertrouwen. Dat blijkt wel als ze nu ook andere zieken tot Paulus brengen. Dat doen ze natuurlijk met het verzoek dat Paulus ook die zieken genezing zal schenken, En inderdaad, God stelt zijn knecht in staat om ook die andere zieken te helpen. Er gebeuren wonderen van Gods almacht en goedheid. De Heere bewijst dat Hij ook voor het lichamelijk welzijn zorgen wil. Ook met zorgen en ziekten mogen we de weg tot de genadetroon gaan. Alleen, laat niemand nu denken dat die wonderen en die genezingen doel in zichzelf zijn. Paulus heeft dit genezen van zieken gezien als een middel om te komen tot het eigenlijke doel: de verkondiging van het Evangelie.
U werpt tegen: Dat staat er in de tekst niet bij. U hebt gelijk, maar Paulus was geen gebedsgenezer, die rondreisde met het doel om mensen beter te maken. Het prediken van het Evangelie was zozeer op de ziel van deze apostel geschreven, dat hij het eenvoudig niet laten kon. Daarom schreef hij aan de Corinthiërs: "Wee mij indien ik het Evangelie niet verkondig". Hij wist dat er dingen zijn, die nog heel wat belangrijker zijn dan een gezond lichaam.
Hoe het dan gegaan is? Lukas is in het beschrijven van deze gebeurtenissen erg beknopt. Maar het laat zich verstaan dat Paulus vragen te beantwoorden kreeg. Vragen zoals "In Wiens Naam en in Wiens kracht maakt u deze mensen gezond?" En dat gaf de apostel volop gelegenheid om te spreken over de Heere Jezus, de Heiland. Volop gelegenheid ook om te spreken over de nog veel ernstiger kwaal, namelijk die van de ziel en over de genezing die er bij God ook voor die kwaal is.
Heeft de boodschap vrucht gedragen? Er staat in ieder geval dat ze dankbaar waren. Als Paulus straks vertrekt, overladen ze hem met blijken van waardering. Waren dat vruchten der dankbaarheid, voortvloeiend uit een waar geloof? Ik geloof het. Gods Woord keert niet ledig terug. Ook op Malta heeft Christus een gemeente vergaderd. Volgens de kanttekening op de Statenvertaling was het nog een standvastige gemeente ook.
Om de vrucht op het Woord gaat het, ook vandaag. Het Evangelie wordt ook vandaag nog verkondigd. Is er vrucht? Vrucht die bestaat in de genezing van onze ziel? In geestelijke gezondheid.
Deze overdenking stond eerder in Eilanden-Nieuws van 28 augustus 1998.