Column: Mijn schat
De afgelopen weken hebben de leerlingen van mijn stagegroep de kans gekregen om te werken aan een nieuw lesontwerp van het Streekmuseum. Rondom het thema de muntenschat onderzochten, ontdekten en creëerden de leerlingen de verhalen en eigen schatten. Hoe erg ik ook genoot van de lessen, het meest waardevolle vond ik de gesprekken die we met elkaar hebben gevoerd.
Samen met het Streekmuseum hebben de ontwikkelaars een aantal theorieën over de eigenaar van de gevonden schat verwerkt in het lesontwerp. Met deze drie theorieën zijn we op verschillende manieren aan de slag gegaan. We hebben geknutseld en onderzoek gedaan, maar ook zeer mooie gesprekken gevoerd.
Een van de gesprekken ging over ‘jouw schat’. Is jouw schat van waarde of waardevol? Vooraf aan het gesprek mochten de leerlingen iets wat voor hun van waarde of waardevol is fysiek of op een foto meenemen naar school. Werden het foto’s van Playstations, hun mooie fiets of van familie of huisdieren?
Het resultaat was heel divers en niet wat ik verwacht had. Mijn verwachtingen waren dat kinderen van deze leeftijd materialistisch ingesteld waren. Wat heel normaal is op deze leeftijd, maar de meegenomen ‘schatten’ waren in alle opzichten prachtig. Zo konden we de foto’s van huisdieren en familieleden bewonderen, maar ook werden er spullen die mooie herinneringen oproepen meegenomen. De gesprekken die we met elkaar voerden over de schatten, herinneringen en waardevol of van waarde, deden de kinderen en mijzelf zichtbaar veel. Opluchting, verbazing en ook emoties waren van de gezichten af te lezen.
Het belang van af en toe gesprekken te voeren werd me zeer duidelijk.
Wat een mooi waardevol leermoment voor zowel de kinderen, maar zeer zeker ook voor mij. In de toekomst hoop ik nog veel van deze mooie momenten te hebben met leerlingen, waarin zij ook mij verwonderen, verbazen en tonen hoe mooi hun gedachtegang is.
Dankjewel voor dit leermoment.
Nicole Gierman