Het koekje
Sommige meldingen gedurende mijn werk bij de politie blijven mij bij. Soms qua impact en andere vanwege de bijzondere omstandigheden. Deze keer wil ik u meenemen in het verhaal van een bewoner, op respectabele leeftijd, die slachtoffer werd van een babbeltruc. Oftewel een dader die door een smoes of een leugen probeert om zich de woning van een slachtoffer in te praten met als doel een diefstal te plegen.
Eerst zal ik mij even voorstellen. Ik ben Arwin Groeneweg en bijna 19 jaar werkzaam bij de politie. Sinds een jaar wijkagent op Goeree-Overflakkee voor de dorpskernen Ooltgensplaat, Stad aan ’t Haringvliet, Den Bommel en Zuidzijde.
Bij de bewoner werd er in de late namiddag aangebeld. De persoon, die voor de deur stond, gaf aan dat er lekkage was bij de buren en hij wilde controleren of er schade was bij de bewoner in huis. Door de vlotte babbel en overtuigende wijze van zijn bezoek werd deze persoon binnen gelaten. Hierbij werd door deze persoon de voordeur opengelaten, nadat hij zich de woning had binnen gepraat.
De bewoner werd door de persoon in de woning aan de praat gehouden, maar wel uit het zicht van de voordeur. Het laat zich raden wat zijn handlanger voor intentie had in de woning. Nadat de persoon die in gesprek was met de bewoner wat "werkzaamheden en onderzoek" in de woning had verricht, gaf hij aan dat hij klaar was. Natuurlijk was er geen schade door lekkage. Door het late tijdstip zei de bewoner tegen hem: "Wilt u niet wat eten, want het is bijna etenstijd. Wilt u geen koekje voor onderweg?"
Het aanbod werd afgeslagen en hij baande zich een weg uit de woning. De bewoner had niet door dat zijn handlanger op zoek was naar contant geld en/of sieraden in de woning.
Door u mee te nemen in dit verhaal hoop ik dat u, als er wordt aangebeld en u het niet vertrouwt, terugdenkt aan het bovenstaande. Aan de bewoner op respectabele leeftijd met het koekje.