Zie hoor en voel de lentesprint
Wat was dat fijn. Op de ijzers glijdend over het natuurijs. Normaal is het mijn zondagse uitzicht tijdens een rondje hardlopen. De glinstering op het water, de witte stippen van de zwanen rondom de eilandjes, de vele ‘goedemorgens’ en ‘hallo’s’ naar passerende wandelaars en fietsers. Nu was het water een glimmende ijsmassa waar ik schaatsend overheen kon. Nooit eerder heb ik geschaatst op de Krammer. En wat voelde dat geweldig .. ook het delen van deze ijspret met je dorpsgenoten. Daar verlangden we toch wel even naar.
Dit weekend was de sneeuw door de zon in één klap verdwenen. Een echt voorjaarsweekend. De narcissen en krokussen stonden even in pauzestand met de strenge vorst, maar maakten een groeisport met deze warme temperaturen. Voor de vorstperiode zaten we eigenlijk al in de voorlente, met volop bloeiende hazelaar en de eerste bloeiende sneeuwklokjes, gele kornoelje en zelfs speenkruid. Het wit van de sneeuw is veranderd in witte vlokken van de vele bloeiende sneeuwklokjes. Zanglijsters, koolmezen en merels vrolijken je op met hun eerste voorjaarsgezang.
Vorige week liep ik met een paar collega’s in het Voornes Duin. Toen was, op een paar restanten ijs en sneeuw, het naderende voorjaarsweer al voelbaar. In het struweel merkte mijn collega een mannetje roodborsttapuit op. De mannetjes zijn het meest bont van kleed. Direct valt het zwarte kopje op met de contrasterend witte hals. Een oranje borst maakt het opvallende uiterlijk compleet. Vrouwelijke en jonge vogels zijn veel minder contrastrijk.
Dit mannetje had een risico genomen door hier in de winter te blijven. Vooral met de strenge vorst van twee weken geleden. Het is een jaarvogel, maar wordt ’s winters zelden waargenomen, omdat de meeste vogels naar Zuid-Europa trekken om te overwinteren. Dit stoere mannetje heeft de kou goed doorstaan en bereidt zich nu voor op zijn liefdesnest. Vanaf maart kun je hem op zijn zangpost bovenop een struik of klein boompje zien. Zijn liedje lijkt wel wat op die van een heggemus, maar veel zachter en korter. De Engelse naam ‘Stonechat’ heeft deze vogel te danken aan de roep die lijkt alsof er twee stenen op elkaar worden geslagen.
Ook in de Oostduinen kun je de roodborsttapuit opmerkingen. Sta maar eens een poosje stil en speur de topjes van het struikgewas af. Of luister goed … hoor je twee stenen op elkaar slaan?