Zintuigen
De afgelopen maanden kwamen er vaak vragen naar boven die te maken hadden met onze zintuigen. Ja, u leest het goed. Zintuigen. Gedurende deze coronatijd merk ik dat onze zintuigen vaker aan bod komen.
Bijvoorbeeld toen wij het virus hadden waren ons reuk- en smaakvermogen nauwelijks aanwezig. Het eten van een heerlijk broodje werd iets statisch. Je moest eten, maar ervan genieten was anders. Dan wordt duidelijk hoe aanwezig en belangrijk zintuigen zijn in ons leven.
Niet alleen deze zintuigen worden deze tijd op de proef gesteld, maar denk ook eens aan horen, zien en voelen. In een vorige column kon u lezen dat wij strikt zijn met bezoek krijgen en bezoek brengen. Het zien en daarbij ook het missen van familie of vrienden vinden wij moeilijk. Wie heeft er nou geen behoefte aan af en toe sociaal en fysiek contact?
Bijvoorbeeld iemand een knuffel geven wanneer zij dat nodig hebben of een oppeppend gesprekje face to face. Omdat ik een zorgzaam type ben, heb ik het daar echt moeilijk mee.
Alles wordt weer snel in perspectief gezet, wanneer ik op school kom en kinderen mag begeleiden die Nederlands niet als moedertaal hebben en een behoorlijke rugzak meeslepen. Met handen en voeten probeer ik hen allerlei dingen uit te leggen, maar vooral probeer ik ze het gevoel te geven dat ze veilig zijn en me kunnen vertrouwen. Wat resulteert in een voor beiden onverstaanbaar, maar fantastisch gesprek.
Een gesprek dat me nog lang bij zal blijven en me zowel een fijn gevoel gaf, als me in de war bracht. Tijdens het gesprek zag ik blijdschap en verdriet, voelde ik pijn en opluchting. Ik genoot ook van het enthousiasme van het horen, zien, voelen, ruiken en proeven van alles wat Nederland hen kan bieden. Voldaan en vol nieuwe vragen keerde ik terug naar huis.