Een zeldzame soort

We hebben er een zeldzame soort bij. Een soort die lak heeft aan regels en gewoon zijn eigen regels bepaalt. Een soort die uit is op vernieling, schade aan andermans eigendom ... aan de natuur. Een soort die geen fatsoen kent als iemand hem aanspreekt wanneer hij buiten de paden loopt, zijn hond het wild laat opjagen, zijn auto parkeert op een niet toegestane plek. Deze soort is te vinden op een rode lijst. Geen rode lijst van bescherming, maar rood van egoïsme, van agressief en zelfs van gevaar.

Het is gelukkig een zeldzame soort. Een uitzondering op de regel. Deze uitzonderingen waren er al, maar nemen nu toe en worden uitvergroot. We zijn het allemaal zat, de beperkingen en vooral het aanhouden ervan. Maar we zullen er samen wat van moeten maken. Wij zijn blij dat de natuur daarbij ruimte biedt, meer mensen hier nu te vinden zijn én dat meer mensen dit zijn gaan waarderen.

Vroeger was het heel normaal om als gezin met een goedgevulde tas de natuur in te gaan. Langzaamaan kwamen hier de spelcomputers en Netflix voor in de plaats. En de goedgevulde tas verruilden we voor een cappuccino met een quinoaburger in een lunchroom.

Niet vreemd, dat met de tijd meegaan. Maar nu verre reizen uit den boze zijn en iedereen door het thuiswerken wel echt het gevoel krijgt dat de muren op je af komen, voelen we massaal de behoefte om de natuur weer in te gaan. Horeca is nog steeds dicht, dus komt de goedgevulde tas weer terug.

En die mensen ontmoeten wij in onze gebieden. Die genieten, die tanken bij voor hun volgende week thuiswerken en thuisonderwijs. Die zijn van harte welkom en laten ons soms ook lachen. Voor de lockdown gingen ze nog op zondag naar de Ikea, nu trekken ze de natuur in. Een kleine tip van ons aan deze bezoekers: pas wel je outfit aan. Witte gympen of laarsjes met hakken is geen doen in deze natte tijd. Met stevige, waterdichte wandelschoenen of laarzen ben je beter voorbereid!

In dit geval hopen we dat het zeldzame soort niet verder toeneemt. Dit is geen soort die we in stand willen houden. Gelukkig geniet de overgrote meerderheid van wat wel mogelijk is; een bezoek aan de natuur en houdt zich daarbij aan de regels. Zij beseffen dat we dit zo hard nodig hebben, nu alle andere uitjes buiten onze mogelijkheden liggen. Laten we die kleine uitzonderingen op de regel snel vergeten, ondanks dat ze mij en mijn collega’s, maar ook hulpverleners veel werk en vooral grijze haren bezorgen. Dat kunnen we er niet bij hebben. Vooral niet nu de kappers nog dicht zijn.