Voedselbosje Melissant ter ziele, 'Ons snoeptuintje' is nu een kraterlandschap
MELISSANT - Je kon er aardbeien plukken, en peren, appels, frambozen, bramen, zelfs vijgen… Je kon er ook even lekker zitten op een bankje. Of spelen tussen het groen en onder het afdakje. Maar aan dat alles is een eind gekomen. Het voedselbosje aan de Bouwdijk in Melissant is ter ziele. Wat ervan rest is een kraterlandschap met onkruid, een verdwaalde frambozenstruik en een woekerende braambos.
Door Kees van Rixoort
Het voedselbosje ontstond vijf jaar geleden. Het was een idee van Bouwie Greenman: een openbare pluktuin als trekpleister en ontmoetingsplaats voor jong en oud in Melissant. Het voedselbosje moest bovendien een educatieve functie krijgen. Hier kon de jeugd spelenderwijs iets leren over de natuur. Bouwie Greenman vond het ook belangrijk dat dit een ecologisch verantwoorde plek was: een duurzaam en onderhoudsarm voedselbosje.
Een locatie was snel gevonden. Aan de Bouwdijk, tegen het talud, kwam een moestuin vrij. De gemeente, eigenaar van de grond, was bereid het 320 vierkante meter grote perceel te verhuren aan de initiatiefnemers. Bovendien verstrekte de gemeente een subsidie, naast grond en houtsnippers. De dorpsraad van Melissant ondersteunde het initiatief ook en zorgkwekerij De Nollestee stelde planten beschikbaar voor het voedselbosje.
Eetbare bloemen
“We maakten een plan voor de beplanting”, zegt Nienke Steinfort, die vanaf het begin betrokken was bij de realisering van deze bijzondere plek in het dorp. “We zorgden ervoor dat er planten kwamen die wat aan elkaar hebben en bij elkaar passen. Denk aan peren- en appelbomen, om en om geplaatst in een laantje, frambozen, bessen, bramen, maar ook kruiden en eetbare bloemen. Er stonden zelfs van die grote paddenstoelen.”
Eind 2015 was het voedselbosje aangelegd, de eerste oogst volgde het jaar erop. “Het dorp was eerst best sceptisch, maar na verloop van tijd hoorde je ook enthousiaste geluiden. Er is veel gebruik van gemaakt. Hoe vaak zag je niet kinderen met bakjes vol aardbeitjes, frambozen, aalbessen, bramen. Je kon plukken wat je wilde, met mate”, zegt Nienke Steinfort, die heel wat uurtjes aan het voedselbosje heeft besteed. Niet in de laatste plaats omdat er meer onderhoud nodig was dan vooraf was bedacht. Gelukkig waren er doorgaans wel helpende handen beschikbaar om deze groene voorziening in goede banen te leiden, al waren er ook wel periodes dat daar minder animo voor was.
‘Levende’ bank
Het bosje, door sommige kinderen “onze snoeptuin” genoemd, ontwikkelde zich steeds meer tot een aangename verblijfs- en ontmoetingsplek. Er kwam een ‘levende’ bank met een groeiend vlechtwerk dat uiteindelijk de letter M van Melissant moest vormen. Mensen van zorgorganisatie Pameijer creëerden een overkapping in de tuin. En kinderen uit het dorp verrijkten het voedselbosje met een insectenhotel.
Maar sinds afgelopen zomer is er weinig van over. Het voedselbosje verpauperde en verkeert momenteel in een deplorabele toestand. Nienke Steinfort spreekt van een kraterlandschap. De meeste bomen en struiken zijn al weggehaald. Dat mocht, want er is voor het voedselbosje geen toekomst. De grond is vervuild, zo is gebleken uit bodemonderzoek dat in opdracht van de gemeente is uitgevoerd, en dat geldt ook voor het belendende grasperceel langs de dijk. De vervuiling is waarschijnlijk veroorzaakt door een petroleumhandel, die ooit op deze plek gevestigd was. Na sanering van de bodem zal de gemeente de grond verkopen.
Nienke Steinfort vindt het jammer dat Melissant geen voedselbosje meer heeft. “Zonde van al het geld en alle energie die eraan besteed zijn. De kinderen vonden het fantastisch. Je zag regelmatig een hele serie stepjes bij de ingang staan… Jammer dat het er niet meer is, ook omdat zich net weer een vrijwilliger had aangemeld die wilde helpen met het onderhoud.”
