Overheidsbeleid
Het mocht niet maar de mensen deden het toch. We noemen dat burgerlijke ongehoorzaamheid. Kennelijk waren grote delen van de samenleving toch niet overtuigd van het nut van de maatregel of men was niet van plan zich eraan te houden. Voor de politie was het ook een onmogelijke opgave om de hand aan de maatregelen te houden. Daarom werd er dus toch veel vuurwerk afgeschoten. Een zaak die we moeten betreuren.
Toch geeft dit beleid wel veel te denken. Kennelijk is het voor een overheid best lastig om besluiten te nemen en dan ook gehoorzaamheid eraan te bewerkstelligen. Dit geldt niet alleen voor vuurwerk, maar ook voor veel andere terreinen. Stel dat de overheid zou besluiten dat alle moskeeën zouden moeten sluiten. Het is een gedachte die her en der wel wordt gepleit. Het zou ook heel veel tumult in de samenleving oproepen. Het is dus maar de vraag of dit wel zo verstandig is. Iets anders zou zijn het sluiten van alle abortusklinieken. Laat ik voorop stellen dat dit een heel goede maatregel zou zijn. Maar kan het ook worden uitgevoerd? Zou het niet een heleboel tumult geven als daartoe, in onze samenleving, zou worden overgegaan. Grote delen van de bevolking zouden hier wellicht op allerlei manieren tegen zijn en het zou zomaar tot zeer ongewenste situaties kunnen leiden. Er zouden meer dingen te noemen zijn. Bijvoorbeeld het terugdraaien van de zondagsopening van winkels. Ook dat zou denk ik heel wat voeten in de aarde hebben en de vraag is of het eigenlijk nog wel kan.
Er zijn kennelijk zaken die we inhoudelijk, op grond van de Bijbel, wel erg graag zouden willen, maar die in de huidige samenleving, gelet op haar seculiere karakter, gewoon niet te realiseren zijn zonder dat er chaos uitbreekt. Hoe moeten we ons in een dergelijke wereld opstellen? Dat is best een lastige vraag waar niet makkelijk antwoorden op te geven zijn. Sommigen keren daarom de politiek en de samenleving maar de rug toe. Ze willen zich ook niet bemoeien met politieke partijen en hebben ook weinig oog voor de noden van de mensen in onze samenleving. Van oudsher is een dergelijke gedachte wel door sommigen voorgestaan. Ook in de kerk is deze doperse traditie steeds min of meer aanwezig geweest.
Anderen proberen meer getuigend in onze samenleving aanwezig te zijn. Dit getuigen is dan best een lastige opgave. Aan de ene kant betekent meedoen dat je ergens toch vuile handen maakt. In de besluitvorming vervul je toch, hoe gering wellicht ook, een rol. Dat maakt een principiële houding best moeilijk. Daar komt nog bij dat velen het taalkleed en de beginselen waarover gesproken wordt niet meer goed verstaan. Meer en meer wordt duidelijk dat het overgrote deel van de Nederlandse bevolking echt niet meer begrijpt welke betekenis bijvoorbeeld het gezin voor ons heeft. Ook de Bijbelse verhouding van man en vrouw wordt door velen totaal anders gezien. Sommigen denken dat wij islamitische opvattingen hebben over mannen en vrouwen. Het is moeilijk om de Bijbelse opvatting zuiver in de samenleving en in de politiek te communiceren.
Ten slotte nog iets. We zullen als het gaat om gehoorzaamheid ook heel goed moeten letten op onze daden en ons gedrag. Het is voor de samenleving best lastig om in te zien waarom kerken soms een uitzondering mogen maken. We moeten daar denk ik heel voorzichtig mee omgaan. Het wekken van verwarring in de samenleving rond gehoorzaamheid is geen goede bijdrage van de kerk aan de orde in de samenleving.