Uitvaartspreekster Wendy Tuns-Sala schrijft boek ‘Doodgewone verhalen’
OUDE-TONGE - “Je werk niet mee naar huis nemen.” “Werk en privé strikt gescheiden houden.” Bekende uitspraken die voor veel werkenden heel belangrijk zijn. Voor mensen die werkzaam zijn in de zorg, bij de brandweer, politie of andere dienstverlenende instanties is dat echter niet altijd even gemakkelijk. En wat te denken als je werkzaam bent in de uitvaartbranche? Wendy Tuns-Sala uit Oude-Tonge is uitvaartspreekster en maakt tijdens haar werk zoveel mee dat het onmogelijk is om dat thuis te vergeten. Om die gebeurtenissen een plekje te geven, schrijft ze regelmatig columns. Deze heeft ze gebundeld in een mooi boek dat vanaf deze week te bestellen is.
Door Mirjam Terhoeve
Wendy Tuns startte in 2012 als uitvaartspreekster en heeft inmiddels al honderden uitvaarten mogen begeleiden. Op Flakkee, maar ook ver daarbuiten. “Het is een beroep waar je vaak met verdriet te maken krijgt", zegt ze. “Maar, en dat klinkt misschien gek, het is een baan die enorm veel voldoening geeft. Als spreekster bij een uitvaart zorg je voor een mooi en passend inhoudelijke invulling van een afscheid. Tijdens de uitvaart probeer ik zo objectief en professioneel mogelijk mijn werk te doen. Maar dat wil niet zeggen, dat ik een kouwe kikker ben. Je blijft altijd te maken hebben met emoties.”
Impact
Om een goed verhaal te maken over de overledene, gaat Wendy uitgebreid in gesprek met de nabestaanden. “Het kan ook gebeuren dat ik naar iemand toe ga die weet dat hij of zij niet lang meer te leven heeft en graag nog zelf zijn of haar levensverhaal wil vertellen”, voegt ze eraan toe. “Eigenlijk stap je iemands leven binnen. Mensen vertellen hun eigen verhaal of dat van de overledene. Je gaat al heel snel de diepte in. Je hoort over de lange lijdensweg, over eenzaamheid, over dementie en de impact ervan in een familie of je ziet het ongeloof en de verbijstering na een plotseling overlijden. Met al die indrukken in je hoofd ga je vervolgens naar huis. Maar die indrukken zijn niet weg zodra je de deur uitstapt. Die moet je kwijt. Daarom vertrouw ik de verhalen toe aan het papier. Dat helpt mij in mijn verwerking. Toen ik ooit een aantal columns deelde op social media kreeg ik daar veel positieve reacties op.”
Persoonlijke kijk
Als kind schreef Wendy Tuns alles van zich af in haar dagboek en nog steeds wacht het papier geduldig. “Mijn columns gaan vooral over de bijzondere ontmoetingen tijdens mijn werk en mijn persoonlijke kijk op de gebeurtenissen”, benadrukt ze. “Het zijn geen levensverhalen. Met mijn boek wil ik laten zien dat de uitvaartwereld niet alleen maar verdrietig is of saai, maar laten zien dat er zoveel mensen zijn die op een mooie en inspirerende wijze met verlies omgaan. Een aantal columns gaat wel over mensen. Hun namen worden, uiteraard met toestemming van de nabestaanden, genoemd. Tijdens de coronaperiode werd er nauwelijks een beroep gedaan op een uitvaartspreker, omdat het aantal mensen dat bij een uitvaart aanwezig mocht zijn erg beperkt was. Ik had meer tijd en ben uiteindelijk aan de slag gegaan om de columns in boekvorm uit te geven. Inmiddels hebben al veel familieleden, vrienden en bekenden aangegeven dat ze het boek graag willen kopen, maar eigenlijk kan iedereen het lezen. Het is een boek voor naasten, nabestaanden, mantelzorgers, professionals of vrijwilligers in de zorg.”
Het boek van Wendy Tuns met de titel: ‘Doodgewone verhalen’ telt 150 pagina’s met 36 columns. Het is vanaf heden te bestellen via www.bijzonderewoorden.nl/boek en kost 17,50 euro. Van elk verkocht boek gaat een deel van de opbrengst naar de Stichting Ambulancewens die zich inzet in het vervullen van laatste wensen van ernstig zieke mensen. Op Goeree-Overflakkee is ‘Doodgewone verhalen’ vanaf 1 november verkrijgbaar bij Primera en Boekhandel Dekker & Esbroek. Binnenkort zal Wendy Tuns een eerste exemplaar overhandigen aan wethouder Berend Jan Bruggeman.