Nieuw, nieuw, nieuw...
Alle eerste keren zijn spannend. Voor het eerst naar school, voor het eerst samen in een huis wonen of je eerste dag bij je nieuwe baan. Het afgelopen jaar hebben wij aardig wat ‘eerste keren’ achter de rug. Zo mocht Sem beginnen op een nieuwe dagbesteding, kreeg Martijn de kans om zich als vervangend leidinggevende te bewijzen en startte ik een studie. Mooie en spannende stappen voor de toekomst.
Op weg naar mijn eerste werkdag van het nieuwe schooljaar zijn veel jongeren weer op pad naar school. Voormalig leerlingen van groep 8 gaan op pad naar hun eerste jaar op het voorgezet onderwijs en ik herinner me mijn eerste dag. Ooh, wat was dat eng. Toch ging ik vol trots op mijn nieuwe fiets naar Middelharnis, eenmaal weer thuis waren er veel indrukken om te verwerken.
Als tiener denk je dat jij de enige bent die zich op zo’n moment druk maakt. Maar als ouder weet je wel beter. Telkens als Sem een eerste keer beleeft, dan zijn wij minstens zo zenuwachtig en ongerust. Als puber vond ik, net zoals alle pubers, dat mijn ouders soms wel eens te bezorgd waren. Mijn moeder zei me dan: 'Wacht maar tot je zelf kinderen hebt!' Dan dacht ik ‘het zal wel’. Nou mam, ik denk nog vaak aan die opmerking.
Soms begin je ook aan iets nieuws, maar is het tevens oud en vertrouwd. De afgelopen week ben ik bijvoorbeeld begonnen op een nieuwe stageplaats met een oud-collega op mijn oude basisschool (de school is wel op een nieuwe plaats gevestigd). Dit voelde veilig, vertrouwd en zorgde voor minder spanning. Toch was die gezonde spanning aanwezig hoor. Al ben ik volwassen, het beginnen aan iets nieuws blijft toch spannend. Aan het eind van de dag kijk ik tevreden en vermoeid terug naar mijn nieuwe start. Vol enthousiasme kan ik niet wachten wat dit schooljaar weer gaat brengen.