Uitzonderlijke tijd
Nog steeds zijn we in de ban van het virus. Al zie ik om me heen mensen wel iets losser worden met het volgen van de regels. Toch heerst er bij mij onrust over de toekomst. Het virus dwaalt nog steeds rond en is niet zomaar verminderd.
Volgens Mark Rutte en zijn team kunnen we weer iets vrijer gaan leven. Stukje bij beetje kunnen winkels weer open, mogen we buiten gaan sporten en mag zelfs ons haar weer geknipt worden.
Zelf loop ik erg veel risico, doordat ik medicatie gebruik die mijn immuunsysteem aanpakt en mijn weerstand verlaagt. Zou de toekomst voor mij en vele anderen zo zijn dat ons leven zich nog maanden gaat afspelen in en om ons huis?
En wanneer kan onze knul bijvoorbeeld weer naar de dagbesteding? We vinden het heerlijk om zoveel tijd met elkaar door te kunnen brengen. Maar natuurlijk is het ook bij ons wel eens zo dat we elkaar achter het behang willen plakken. We besteden de dag goed door elke dag leuke activiteiten te verzinnen. De afgelopen weken hebben we wat afgeknutseld, gespeeld, gelezen, gekeken, enz.
Wat ik wel merk is dat er meer samenhorigheid heerst. Ons gezin merkte dat de afgelopen weken bijvoorbeeld tijdens Sems verjaardag. Hij werd bedolven onder kaarten, ballonnen en werd zelfs toegezongen door onze buurt met ‘lang zal hij leven’. Wat genoot hij hiervan.
Naar mijn idee doen veel mensen meer voor anderen dan voor de crisis. Soms is het iets kleins, wat op dit moment grote impact kan hebben. Het is een uitzonderlijke tijd met veel verschillende emoties en prachtige gevoelens. Van angst tot blijdschap of van eenzaamheid tot samenhorigheid.
En deze brengt mij de meeste hoop. Want samen zijn we sterk en samen komen we hier doorheen.