Voor u gelezen: Parre: indringend portret van een dubbelleven als gokverslaafde
De eenzaamheid van het verbergen van een dwang die groter is dan jezelf is een extreme last. Dat wordt, juist door de sobere woorden die Parre geeft aan de dwang om te gokken, extra duidelijk.
Parre heeft vrienden en collega’s die hem grotere en kleinere sommen geld uitlenen. Allen denken dat het gaat om een dwingende schuldeiser die nog geld tegoed heeft uit het faillissement van een jaren eerder teloor gegane onderneming van Parre. Niemand die argwaan lijkt te koesteren. Tot er kleine barstjes komen in het verhaal van Parre. De leugens, het slaapgebrek door de lange nachten in het casino, geldgebrek en de radeloosheid gevangen te zitten in iets dat sterker is dan hemzelf brengt hem tot een moedig besluit.
Rode en zwarte cijfers
Voor het zover is geeft Parre een kijkje in zijn leven als boerenzoon op de Veluwe. Dat doet hij in mooie zinnen. Hoe hij opgroeit in een gezin waar weinig wordt gepraat. Hoe hij als gelovige jongen een man wordt die in het kerkelijk leven en in de plaatselijke politiek alom wordt gerespecteerd en gewaardeerd.
Maar ook hoe zijn dubbelleven steeds meer vorm krijgt. De gokscene houdt hem in een wurggreep terwijl hij tegelijkertijd zijn ‘normale’ leven met alles wat in zijn macht ligt probeert voort te zetten. De dwang om te gaan gokken overvalt hem tijdens een vergadering, bij het lesgeven op de middelbare school, tijdens een schoolexcursie of gedurende een familiebezoek. “Het begint elke keer met een deur waarop ik rode en zwartte cijfers zie verschijnen, op een groene achtergrond. Het groen is als het zachte vilt van een biljarttafel. Vriendelijk en uitnodigend. Als een gazon die kleur zou hebben, zouden we het alleen heel voorzichtig durven betreden. De cijfers roepen mij dichterbij. Ze bewegen langzaam en kijken vriendelijk. Ze hebben mooie rondingen: de bovenste bocht van de twee, de twee ruggen van de drie, de onderste draai van de vijf. De dichte rondjes van de zes, van de acht en de negen kijken me vragend aan.” (p.7)
Gokverslaafd en bevrijding
Parre is een gevoelige jongen die als kind niets liever doet dan zwerven door het bos en vriendschap sluit met een gewonde uil. De uil neemt trouwens een bijzonder betekenis in het boek in. Parre heeft een scherp oog voor detail. Hij schildert de schoonheid van de Veluwse bossen op een tere, bijna sprookjesachtige sfeer. Hoe schril is het contrast van de rustzoeker en natuurliefhebber met die van de man die steeds opnieuw de stad opzoekt. En tegen de ochtend bekaf uit het casino terugkeert om nog een paar uur te slapen voor de nieuwe werkdag begint.
Via flashbacks kijkt Parre terug op zijn vroegste jeugd tot het moment waarop de erkenning komt die hem tegelijkertijd bevrijding brengt: “Ik ben Parre, gokverslaafd”. (p.301)
Het ontroerende verhaal van Parre is geïnspireerd op het levensverhaal van de auteur. Een bemoediging voor allen die gevangen zitten in een verslaving. Omkeer en bevrijding is mogelijk!