Emotioneel veeleisend
De bewondering voor mensen die werken in zorg en onderwijs wordt in deze tijd niet onder stoelen of banken geschoven. Denk aan het applaus voor het zorgpersoneel, dat nóg harder werkt dan men al deed. Mensen van wie de komende weken misschien wel nog meer wordt gevraagd. Of de peentjes zwetende ouders die nu uit eigen ervaring weten hoe pittig lesgeven is, om over orde bewaren nog maar te zwijgen. En dan hebben ze alleen nog maar hun eigen kind(eren).
Het werk in zorg en onderwijs zorgt niet alleen voor emotionele betrokkenheid. Het werk wordt ook bovengemiddeld vaak als emotioneel veeleisend ervaren. Jongeren tot 35 jaar die in het onderwijs werken, zijn vaker emotioneel betrokken bij hun werk dan hun oudere, meer ervaren collega’s, zo blijkt uit het onderzoek. Van de mensen die werken in de zorg, ervaart gemiddeld ongeveer de helft van de mensen hun werk als emotioneel veeleisend.
Bij de eerste aankondiging van maatregelen om de uitbraak van het coronavirus in te dammen, gaf de Rijksoverheid een lijst met cruciale beroepen vrij. Het rijtje ging al snel door het leven als het ‘bezuinigingslijstje’. Op veel van deze beroepsgroepen is de afgelopen jaren immers vooral veel bezuinigd. Opvallend is ook dat de top tien van beroepsgroepen die hun werk als veeleisend ervaren -inclusief zorg en onderwijs- allemaal in dat rijtje staan. Je zou haast gaan denken dat een en ander met elkaar te maken heeft.
Hoewel het water hen al aan de lippen stond, laten de cruciale beroepsbeoefenaars zoals in het onderwijs en de zorg zich ondanks alles van hun beste kant zien. Emotioneel veeleisend? Ongetwijfeld. Maar vooral een groot hart voor hun werk: de patiënten en de kinderen. Wellicht dat deze coronacrisis ervoor zorgt dat het licht ook in Den Haag eindelijk aan gaat en deze cruciale mensen zich eindelijk echt gehoord en gewaardeerd zullen voelen.