Flakkeese reizigers opgelucht en veilig terug op het eiland
GOEREE-OVERFLAKKEE - Dit weekend arriveerden Jeroen Terhoeve en Judith Lodder thuis op Flakkee na een reis door het verre Nieuw-Zeeland. “Wat hebben we een geluk gehad”, aldus de twee reislustigen, die nog nooit zo blij zijn geweest weer voet op Flakkeese bodem te zetten. Waarom dit zo’n bijzondere, maar vooral zenuwslopende reis was, vertelt Jeroen graag aan het Eilanden-Nieuws. Zeker nu zij weer rustig kunnen bijkomen in een terneergeslagen Nederland.
Begin januari vertrokken we samen voor een reis aan de andere kant van onze aardbol. Baan opgezegd, afscheid genomen van vrienden en familie en voet aan wal gezet in Nieuw-Zeeland. Een wondermooi land waar je ieder ogenblik verrast wordt met fantastische uitzichten, bergen, stranden en fauna. Een bijkomend voordeel? Het was hartje zomer. Zo reden wij, in onze omgebouwde campervan, van noord naar zuid. Een buitengewone reis, die we niet snel zullen vergeten. Juist het feit dat je helemaal offline kunt gaan is heerlijk. Het land bestaat namelijk vooral uit ongerepte natuur zonder enig signaal. Toch hadden we veel contact met het thuisfront op Flakkee. Zo kregen wij ook mee dat het hier helemaal niet zo goed ging. Het coronavirus bezorgde meer leed dan ieder had verwacht en verspreidde zich ontzettend snel.
De wereld raakte langzaam in een crisis. Maar wij? Wij merkten helemaal niets. Waar in Nederland al 1.000 infecties geconstateerd werden, stond het aantal in Nieuw-Zeeland slechts op vijf. Europa was in rep en roer en ook de eerste maatregelen kwamen te pas. Als thuis maar alles goed gaat, was onze gedachte. “Naar huis gaan?” Dat was onze vraag, vorige week, waar het Nieuw-Zeelandse leven gewoon doorging. Alle winkels gingen nog open, drukte op straat en nergens een glimp van radeloosheid te vinden. Onze reis zou zich begin april voortzetten in Australië, maar was dat nog wel zo verstandig? We zouden daar namelijk in quarantaine moeten gaan. Zo besloten we om maar langer in Nieuw-Zeeland te blijven. Gezien het aantal corona-infecties het meest veilige land op aarde. Ook onze families en vrienden vertelden ons om lekker te blijven en te genieten.
Maar geniet je als je hoofd thuis zit? Of als je elke dag het nieuws checkt in de angst van volgende maatregelen? Nee! Ons kwartje, en van vele Nederlanders in Nieuw-Zeeland, viel na de toespraak van premier Rutte. Een oproep om zo snel mogelijk naar huis te vliegen. En zo geschiedde. Donderdagochtend bemachtigden wij een ticket voor zaterdagavond. De prijzen van deze vliegtickets rezen de pan uit. Het kan snel verkeren. Wat bleek: tickets voor een dag eerder werden al twee keer zo duur, landsgrenzen gingen rap dicht en op sommige luchthavens mocht je zelfs niet meer overstappen. Ook onze vlucht van zaterdagavond was onzeker. Australië, het land waar wij een overstap van 7 uur zouden hebben, besloot om zelfs buitenlandse overstappers niet meer toe te laten. Dit ging in vanaf vrijdagavond, een dag voor ons vertrek.
In de Whatsapp-groep, waar wij ons verenigden met Hollanders in hetzelfde schuitje, ontstond massale paniek. Nederlanders met exact dezelfde vlucht op vrijdag of slechts een paar uur eerder, werden geweigerd. Gestrand op het vliegveld met een overduidelijke afwijzing bij het inchecken. Toch maar proberen. Na een nacht zonder enige rust vertrokken wij zaterdagochtend naar Christchurch. Hier spraken we af met een Hollandse student en koper van onze campervan. Ons huisje op wielen. Na verkoop hadden we niks meer in Nieuw-Zeeland, slechts de hoop op het doorgaan van onze vlucht naar huis. De student bood aan ons weer op te pikken als wij geweigerd zouden worden bij het inchecken. Het had een kleine kans om door te gaan! Australië werd op de vingers getikt door Europa.
Op zaterdagmiddag ontstond een uitstel van 36 uur om buitenlanders met een overstap wél toe te laten in het land, mits een overstap korter dan 8 uur zou zijn. Precies onze vlucht voldeed aan deze eisen. Onze autokoper bracht ons in de middag naar het vliegveld. Zou het dan toch lukken? We herenigden ons met andere Nederlanders op het vliegveld. Ze hadden dezelfde vlucht en dezelfde spanning over het instappen. Op de borden zagen wij alle gecancelde vluchten, maar wij konden inchecken. Wanhoop en spanning kwam heel dichtbij. Als ze ons ook maar niet weigeren, zoals bij de vluchten vanmorgen en gisteravond.
De eerste paniek ervoeren we toen mensen in onze rij geweigerd werden, omdat ze een langere overstap hadden. Toch mochten wij, na de meest zenuwslopende wachtrij ooit, instappen. De allerlaatste vlucht van Christchurch naar Melbourne. Wij zaten er in, ontsprongen de dansen, vlogen via Australië en Dubai naar Amsterdam. Een vlucht van 36 uur, maar dat maakte niet uit. Nog geen twee dagen later werden de Australische grenzen gesloten, ging Nieuw-Zeeland in lockdown en zijn er nog steeds Hollanders gestrand.
Het voelt dubbel. Vervroegd naar huis, maar veilig thuis. Reizen met mondkapjes, paniek en teleurgestelde reizigers. Wij hebben tenminste nog een reis van twee maanden mogen maken én zijn veilig thuis. Dankbaarheid en opluchting overheersten. Veilig op het eiland na een historische ervaring en een onvergetelijke reis. We hopen dat iedereen veilig naar huis mag keren, waar ze ook zijn.
