Corona
Mijn mavoleerlingen zitten als caissière achter plexiglas met handschoenen aan bij een supermarkt die hamsteren als slogan had of sjouwen als vakkenvuller met honderden potten witte bonen in tomatensaus (niet te kanen) en dermate veel rollen toiletpapier dat het hele eiland voldoende voorraad heeft voor minimaal twee jaar diarree. Via mailtjes proberen ze toch nog enig contact met mij te houden. Een enkeling stuurt zelfs spontaan een boekverslag in!
In de school is het angstwekkend stil. De bel gaat nog steeds om de 45 minuten, maar er is bepaald geen filevorming in de gangen. Een enkele collega -de meeste proberen vanuit huis te werken- probeert in te loggen om huiswerk op te geven en hoest gedempt volgens corona-instructies. Ik durf het knopje van de koffieautomaat nauwelijks in te drukken, want dat apparaat wordt door iedereen gebruikt, en onderdruk een kriebelhoest die ik overigens al had voor corona zijn wereldwijde intrede deed. Op hoesten wordt direct met een opmerking of een zorgelijke blik gereageerd, alsof je een gevreesde besmettingsbron bent -wellicht ben ik dat zonder het te weten- en we blijven allemaal toch zeker een meter of twee bij elkaar vandaan. We vergaderen met minimaal één stoel tussenruimte en wassen daarna onze handen met desinfecterende zeep.
Thuis probeer ik via Magister huiswerk op te geven en constateer dat alle docenten in Nederland dat proberen: het systeem blokkeert wegens overbelasting of wellicht een….eh… virus. Ik maak me zorgen over hoe dat nu moet met de mondelinge tentamens (straks met een mondkapje voor?) en of ik mijn vwo-4 klas wel voldoende stof kan bieden.
Ook het werk van mijn vrouw als zzp’er stagneert en zij probeert me, ongedurig als ik altijd ben, aan het puzzelen te krijgen: 2000 stukjes! Op haar vraag hoe ik haar vorderingen na twee dagen vind, weet ik chagrijnig niet meer te zeggen dan dat het sprekend lijkt op de afbeelding op de doos. Ik zit te kniezen en zou graag mijn kleinzoons knuffelen. Dat gaat echter niet: m’n dochter is zwanger.
Wat staat ons nog te wachten van dat schitterende, zo onschuldig lijkende bolletje met van die grappige toetertjes? Krijgt “Na de ramp” een andere inhoud?