Herdenking watersnoodramp Nieuwe-Tonge: "Verhalen en herinneringen levend houden''
NIEUWE-TONGE – 'Alles moest helemaal opnieuw worden opgebouwd. De schade in het hart van de dierbaren was alleen niet meer te herstellen.' Deze zin uit een gedicht van een leerling trof Anne-Karin Guijt, voorzitter van het herdenkingscomité watersnoodramp. Ze haalde hem aan afgelopen zaterdag 1 februari, waar onder grote belangstelling de herdenking van de ramp plaatsvond.
Tekst en foto Erwin Guijt
In haar welkomstwoord laat Guijt weten dat ze dankbaar is dat er zoveel mensen bij de herdenking aanwezig zijn. Op het programma staan verschillende liederen voor samenzang en muziekvereniging Apollo zorgt onder vakkundige begeleiding van Marian Orgers voor de muzikale omlijsting van de bijeenkomst. Kinderen lezen hun zelfgemaakte gedichten voor, die zij speciaal hiervoor gemaakt hebben (zie kader). Ds. Van Assen van de Hervormde Kerk houdt een meditatief moment en mevrouw Vos brengt de rede van toenmalige koningin Juliana ten gehore, die zij uitsprak op de Dag van Nationale Rouw (8 februari 1953).
Schouders eronder
Nieuwe-Tonge werd tijdens de watersnoodramp hard getroffen: in totaal verloren negentig inwoners het leven. Hun namen worden onder doodse stilte voorgelezen. Na het dankwoord gaat het in een stille tocht naar het monument op het Finlandplein. Omwoners hebben ervoor gezorgd dat rondom het plein overal de vlag halfstok hangt. Het Brandweerkorps Nieuwe-Tonge, het Rode Kruis en verschillende militairen gaan voorop in de stoet en vormen een erewacht bij het monument. Ook hier lezen verschillende leerlingen hun zelfgemaakte gedicht voor.
Namens de gemeente Goeree-Overflakkee spreekt kernwethouder Markwat. "Het is goed dat er na zoveel jaren nog zoveel mensen bij elkaar zijn. Veel oudere dorpsgenoten hebben de verschrikkelijke ervaringen in hun geheugen gegrift. Iedereen verloor wel een familielid of bekende. Na de ramp was het moeilijk voor de overlevenden om hun leven weer op te pakken. Het is bewonderingswaardig hoe de bevolking van Nieuwe-Tonge de schouders eronder heeft gezet. Ook al kunnen deze dagen– ook 67 jaar na dato – nog extra moeilijk zijn.''
Zwerfkei
"Ik hoop dat de nabestaanden gesteund worden door het meeleven van de gemeenschap. Jongeren kennen de ramp enkel van verhalen van anderen. Het is daarom goed dat de herinneringen en de verhalen levend worden gehouden.'' Tot slot gaat de wethouder in zijn speech in gedachten langs de verschillende rampmonumenten die een directe link hebben met het dorp. Hij noemt als voorbeeld de zwerfkei met de twee bronzen handen op de begraafplaats: "Handen die smekend omhoog zijn geheven, op zoek naar redding.'' Hij eindigt zijn verhaal met de zonnewijzer in Dirksland, die hij verbindt met een straaltje hoop na bange dagen. Hierna legt hij met zijn vrouw namens de gemeente een krans bij het monument.
De trompettist Mackloet blaast signaal Taptoe en nadat de laatste tonen zijn weggestorven op het plein, houden de tweehonderd aanwezigen een minuut stilte. Vervolgens worden er verschillende kransen en bloemstukken gelegd door diverse maatschappelijke organisaties. Voor de laatste keer deze middag lezen twee kinderen hun gedichten voor. Hierna leggen zij en andere leeftijdsgenoten bloemen. Na de afsluiting gaat de route via de graven met de rampslachtoffers en het bijbehorende monument richting Ons Dorpshuis, waar gelegenheid is om met elkaar koffie te drinken en na te praten. Ook is daar de korte film 'Ooggetuigen van Battenoord' te zien. Enkele tientallen mensen maken hiervan gebruik en keren daarna huiswaarts.