Je oogst wat je zaait
In mijn jaren op het politiebureau Veranda in Rotterdam-Zuid zijn er een aantal incidenten gepasseerd die veel indruk hebben gemaakt. Zo hadden we, het zal u niet verbazen, diverse aanhangers van de harde kern van Feyenoord die onze bijzondere aandacht verdienden. Een aantal van hen logeerden regelmatig bij ons en dat ging eigenlijk nooit vanzelf. Altijd moest er flink wat geweld en een hoop collega's aan te pas komen om hen aan te houden.
Als we met een van en te maken kregen werd er altijd op voorhand een wagen of twee bij gevraagd, want je wist al hoe het zou gaan lopen. Hoe anders kan het gaan als je het zelf anders aanpakt!? Op een avond reed ik samen met mijn collega over de Groene Hilledijk. Bij een bekende kroeg reed een auto weg, we keken elkaar aan en op dat moment besloten we dat we hem gingen controleren. Een paar honderd meter verder geven we de auto een stopteken, die stopt netjes. We stappen uit en zijn heel alert. De bestuurder is een bekend (lees: berucht) lid van de harde kern van Feyenoord. Ons hart slaat twee slagen over, want hij is nog nooit aangehouden zonder geweld!
"Goedenavond meneer, mag ik uw rijbewijs even zien?" vraag ik zo normaal mogelijk. De spanning is ondertussen om te snijden, we staan klaar om te reageren op iedere verdachte beweging. Enigszins geïrriteerd en verbaasd kijkt hij ons aan. "Jullie weten toch wel wie ik ben zeker?" We antwoorden ontkennend. "Waarvan zou ik u moeten kennen? Hebben we elkaar al eens ontmoet?" De verbazing op zijn gezicht neemt zichtbaar toe, maar we zien dat hij zich een beetje ontspant. Ik vraag: "Meneer, heeft u wat gedronken? U mag even blazen."
Zonder verweer loopt hij mee naar de bus, blaast en wordt aangehouden voor het rijden onder invloed. Lachend stapt hij in en zegt letterlijk, "Ach dat is ook wel eens leuk, gewoon meegaan zonder klappen te krijgen." Zonder hem te boeien rijden we naar bureau, fouilleren hem en sluiten hem op in een cel. De wachtcommandant vraagt wie we hebben aangehouden, bij het noemen van de naam trekt hij wit weg en vraagt of het goed met ons gaat. Als we vertellen hoe het gegaan is snapt hij er niks van.
Na het probleemloos afhandelen van de procedure en het papierwerk loopt de man naar de uitgang. Net voor hij naar buiten stapt draait hij zich om, kijkt of niemand hem ziet en zegt: "Jullie zijn twee toffe agenten, maar niet doorvertellen want dan gaat mijn reputatie er aan!" Met een grote glimlach loopt hij de deur uit en bedankt ons voor de fijne behandeling. Mijn collega kijkt mij aan en geeft een high five. Het spreekwoord: 'Je oogst wat je zaait' blijkt waar te zijn.