Afscheid
Of het nu bij de eerste klanken van het lied 'Afscheid nemen bestaat niet' is, bij een bijzondere ervaring, vriendschap of fijne samenwerking, afsluiten is voor mij altijd best een dingetje. Ik ben wat dat betreft een ontzettend gevoelsmens en een 'natte zeem', zoals ik mezelf dan noem.
Tijdens de afgelopen jaarwisseling vielen er dan ook wat traantjes. Van verdriet en weemoed. Maar ook omdat ik met een denkbeeldige streep afscheid neem van het vorige jaar en positief - misschien een beetje naïef - met mijn gezin in mijn armen het nieuwe verse jaar binnenstap. Nieuwsgierig wat ons dit jaar weer gaat brengen.
Ook het verdriet van anderen kan mij raken. Afgelopen tijd vallen de meest sterke mensen om door vreselijke ziektes. Sommigen vallen zomaar weg, zonder enige aankondiging. Anderen krijgen te horen dat ze niet lang meer bij ons zijn. Ze nemen afscheid van hun fijne collega's en werk, waar ze met ontzettend veel plezier en toewijding meer dan 30 jaar gewerkt hebben en na een kort ziekbed nemen ze afscheid van hun gezin. Anderen moeten na een lange lijdensweg de strijd opgeven en afscheid nemen van hun geliefden.
En weer hoor ik de klanken van 'Afscheid nemen bestaat niet' in mijn hoofd. Ik kan me zo goed indenken dat dit in het begin niet zo voelt. Dat je een poosje denkt waar, wat en hoe? Ik hoop dat zij die hier nu op dit moment doorheen gaan of mee te maken krijgen steun ontvangen. Op welke manier dan ook. Een luisterend oor, een sterke schouder of een stevige knuffel. En onthouden dat herinneringen en het houden van permanent blijven. Hier hoef je geen afscheid van te nemen. Wat je in je hart bewaart, raak je nooit meer kwijt.
Nicole Gierman