Onder zeer grote belangstelling herdacht jong en oud in Oude-Tonge vrijdagmorgen de plaatselijke herdenking van de watersnoodramp, waarbij de wethouders Frans Tollenaar en Marnix Trouwborst een krans legden. Foto's:  Hans Villerius
Onder zeer grote belangstelling herdacht jong en oud in Oude-Tonge vrijdagmorgen de plaatselijke herdenking van de watersnoodramp, waarbij de wethouders Frans Tollenaar en Marnix Trouwborst een krans legden. Foto's: Hans Villerius Foto: Hans Villerius

Oude-Tonge komt massaal bijeen tijdens plaatselijke watersnoodherdenking

OUDE-TONGE – Op diverse plaatsen op het eiland werd afgelopen vrijdag herdacht dat die dag precies zestig jaar geleden de watersnoodramp plaatsvond, die ook op Goeree-Overflakkee zijn verwoestende werk deed en vele slachtoffers eiste. In het dorp dat op het eiland de meeste slachtoffers te betreuren waren, werden vrijdag twee herdenkingen gehouden: één plaatselijke herdenking, 's morgens met de eigen bevolking op de begraafplaats van de watersnoodramp aan de Heerendijk, en één eilandelijke herdenking, 's middags, in aanwezigheid van de Commissaris van de Koningin in de provincie Zuid-Holland, Jan Franssen.

Door Hans Villerius

Ondanks dat de regen neerstroomde, werd 's morgens onder zeer grote belangstelling van de plaatselijke bevolking, zowel jong als oud, de plaatselijke herdenking gehouden, waarbij wethouder Frans Tollenaar van de gemeente Goeree-Overflakkee een toespraak hield en samen met collega-wethouder Marnix Trouwborst een krans legde bij het monument op de watersnoodbegraafplaats.

Grillig samenspel

"We zijn hier samengekomen", sprak Tollenaar, "om te herdenken dat de watersnood 60 jaar geleden het leven in Oude-Tonge en omgeving genadeloos veranderde". Hij legde uit onder welke samenloop van omstandigheden het omringende water het land zo kon overweldigen. "Al vanaf 30 januari woedde een enorme storm vanuit het noord/noordwesten. Langs de kust, met windkracht 11, werden windsnelheden gemeten van 135 km/u. Op 31 januari moest het om half elf 's avonds eb zijn. De stuwende kracht van de storm liet echter niet toe dat het koude water zich terugtrok. Een grillig samenspel van storm en springtij verraste de delta van Europa. Nederland werd het zwaarst getroffen. Het zuidwesten werd in enkele uren overspoeld door ijskoud water. Op veel plekken bleken de dijken niet bestand tegen de kracht van de natuur. Binnen een half uur stonden Nieuwe-Tonge en Oude-Tonge onder water."

Alles kwijt

"Gezinnen werden totaal verrast door het nietsontziende kolkende water. In Oude-Tonge vielen de meeste slachtoffers van alle woonplaatsen in Nederland. Ruim 300 inwoners overleefden hier de ramp niet. Complete gezinnen kwamen om. Families werden uiteengerukt. Iedereen was alles kwijt: ouders, kinderen, familieleden, huis en haard, houvast, vertrouwen en levenslust. Zij die de ramp niet bewust hebben meegemaakt, kunnen zich waarschijnlijk niet voorstellen wat het inhield. Er werd een gat geslagen dat niet te repareren is. Zelfs nu nog, na 60 jaar, raakt de ramp degenen die het hebben meegemaakt en hun nabestaanden diep in het hart. Nog steeds leven mensen met een emotionele erfenis die niet is uit te wissen. Nog steeds zijn er die niet kúnnen praten over wat ze destijds hebben meegemaakt."

Herdenken

"We zijn hier samen om te gedenken dat zovelen uit Oude-Tonge en omgeving het leven lieten in die vreselijke nacht en in de angstige tijd die daarna volgde. Ik wil deze gelegenheid benutten om waardering uit te spreken voor degenen die hulp verleenden tijdens en na de rampnacht, soms met gevaar voor eigen leven.
De gevolgen van de ramp zijn ook vandaag de dag nog merkbaar. We zullen alert moeten blijven op onze veiligheid. We mogen niet verzaken als het gaat om onze bescherming tegen de verwoestende kracht van het water.
Een herdenkingsmoment als dit is uitermate belangrijk, voor hen die de ramp bewust hebben meegemaakt en voor de nabestaanden van wie de ramp niet overleefden. Herdenken is belangrijk omdat de watersnoodramp zo'n groot verlies aan mensenlevens heeft teweeggebracht en zoveel wonden en verdriet in onze samenleving bracht. Een dergelijke ingrijpende gebeurtenis mogen we nooit vergeten."

Brok in de keel

Na één minuut stilte en de kranslegging trokken de aanwezigen langzaam langs de indrukwekkende rijen met graven "van hen die 60 jaar geleden de ongelijke strijd met het water verloren, de slachtoffers die hier een laatste rustplaats vonden", zoals Tollenaar het verwoordde. "Je krijgt een brok in de keel als je de lijst met slachtoffers ziet, al van kinderen waarvan de eerste verjaardag nog niet eens was gevierd".