Nieuwe-Tonge staat stil bij 86 overledenen
Nieuwe-Tonge is tijdens de watersnoodramp zwaar getroffen. Met een herdenkingsplechtigheid staat het dorp stil bij de slachtoffers. De burgemeester benadrukte in zijn welkomswoord dankbaar te zijn voor de hoge opkomst: "Uw opkomst onderstreept dat het nog steeds leeft." Burgemeester Kleijwegt sprak over de diepe sporen die de ramp heeft achtergelaten: "Je kunt herdenken maar het litteken blijft, zichtbaar of onzichtbaar." Hij besloot zijn toespraak met de opmerking dat de bewustwording van de ramp in de harten van de bevolking zal blijven.
Corine Holleman las het aangrijpende verhaal voor van Teuntje de Haan. Haar vader Pieter was nog niet zo lang gemeentearchitect van Oude-Tonge en Nieuwe-Tonge. Het gezin woonde in de leegstaande pastorie aan de dorpsring in Nieuwe-Tonge. Ze schetste een paar alledaagse gebeurtenissen uit de kinderjaren van Teuntje. Bijvoorbeeld dat haar vader thuis kwam van het jagen en in de keuken een eend ging plukken. Teuntje mocht op het aanrecht zitten en keek naar haar vader terwijl haar beentjes bungelden. Op 1 februari gaat haar vader 's avonds naar buiten en zegt als hij thuis komt: Het waait zo hard, de pannen van de daken. Als de dreiging van het water toeneemt gaat haar vader naar de dijk bij Battenoord om te helpen. Haar vader die wegloopt met zijn alpinopet op zijn hoofd is het laatste beeld van haar vader. Hij is één van de 86 slachtoffers in Nieuwe-Tonge.
Buiten wapperen 86 zakdoeken in de wind. Een grote zakdoek voor een volwassen slachtoffer en een kleine voor een overleden kind. Er staat bij: 'Wij geven het verdriet mee aan de wind.' Een tekst waar dominee Lubbers op in gaat tijdens zijn meditatie. De namen van de slachtoffers worden voor het eerst voorgelezen. Eén voor één klinken de namen door de stille kerk.
Na afloop van de bijeenkomst in de Dorpskerk is er een kranslegging bij het monument aan het Finlandplein. Om het plein heen staan de houten Finse huizen, die net na de ramp zijn gebouwd. De tekst op het monument vatte de dominee tijdens zijn meditatie als volgt samen: "De ellende heeft niet het laatste woord."