Onze zoon zit vast: niemand mag het weten!
Al 17 maanden dragen ze een groot geheim met zich: William (49), hun enige zoon zit vast. En niemand mag het weten. Ogenschijnlijk gaat het leven gewoon door. Maar intussen schuurt het van binnen. Er is pijn, verdriet en schaamte. Peter (78) en Petra (76) zouden moeten genieten van een 'goede oude dag'. Maar de bittere werkelijkheid is intussen geheel anders. Na de arrestatie van William haalden ze samen het huis leeg en ging het 'in de opslag'. Nu is het vooral de administratieve rompslomp die hen bezig houdt. Maar de belangrijkste vraag is toch wel: hoe ziet de toekomst van William en henzelf eruit. Sinds een jaar worden ze bezocht door vrijwilliger Andrea.
Geheim
'Kunnen jullie niet lezen?!' Aan de deur wordt niet gekocht, en bekeerd zijn we al waarschuwt een kartonnetje achter het ruitje van de voordeur. 'Kom binnen mensen' zegt Peter goedlachs en met een breed armgebaar. Zomaar een rijtjeshuis aan een doorgaande weg, zoals er duizenden zijn in Nederland. Ruim 52 jaar delen Peter en Petra hier lief en leed. Peter is gezien in zijn woonplaats. In het toeristenseizoen is hij een bekende en graag geziene verschijning. Hij heeft de lachers op zijn hand met z'n grollen en verhalen. Maar het 'grote geheim' zoals hij dat noemt houdt ons dagelijks bezig. Vooral in het begin hadden we het moeilijk' gaat Peter serieus verder. 'Je hoop dat je niemand tegen komt als je gaat winkelen en als je een bekende ziet, dan ga je ineens heel serieus kijken of de stenen wel goed liggen'. Peter en Petra lachen er nu wat om. 'Maar zo is het wel!. Mijn vader zei altijd:'Hé Peter, hoofd omhoog, borst vooruit. Die stenen blijven daar wel liggen'. Mijn vader was trots op onze naam. En ik eigenlijk ook wel' bekent Peter.
Liegen
'Het woord liegen kan ik nu wel zo'n beetje spellen' zegt Peter. 'Ik lieg het hele zooitje bij elkaar. Je moet wel. Als ze vragen: joh, tijd geleden dat we William gezien hebben? dan zeg ik maar dat het zo'n gedoe is met de bus en dan 's avonds weer terug en zo. Dan kunnen we beter maar zelf op bezoek gaan, ja toch' zegt Peter. Petra knikt instemmend. 'Ik moet er niet aan denken dat anderen het weten. Ik weet zeker dat er mensen – ook in onze familie – zullen zeggen: kijk, die Peter en Petra krijgen het nu eens lekker goed voor de kiezen. Nou, dat is het laatste wat ik wil' zegt Petra beslist. 'Maar toch zijn jullie daar niet gelukkig mee he?' gaat Andrea vragend verder. 'Peter vertelde me laatst…… 'Nee natuurlijk niet! herneemt Peter het woord, zittend op het puntje van zijn stoel. 'Het is net zoals Petra zegt, wat zouden ze smullen zeg als ze horen dat William vastzit. Nou dat gun ik ze dus echt niet'.
Luchten
William zag ook wel dat zijn vader en moeder het niet breed hadden met zijn detentie. Hij kent Gevangenenzorg omdat hij door vrijwilliger Arie bezocht wordt. 'Daar heeft hij trouwens heel veel steun van hoor, die komt elke twee weken trouw op bezoek, zelfs in zijn vakantie! aldus een dankbare Petra. 'Pap, dat is wat voor jullie' zei hij tegen ons. 'Nou, we hadden nog nooit van Gevangenenzorg gehoord en waren eigenlijk toch wel op zoek naar steun. William heeft twee keer eerder gezeten. Niet lang, maar lang genoeg om te weten wat er allemaal over je heenkomt'. Peter praat als een waterval. 'En dat is niet gering hoor! En samen is ook maar samen. Nou ja, toen belden we met Beppie (red: maatschappelijk werkster van Gevangenenzorg Nederland) Dat was een verademing. Eindelijk iemand die met begrip naar je luistert. Ze beloofden ons een vrijwilliger en toen kwam zij' zegt Peter vrolijk lachend terwijl hij naar Andrea kijkt. 'Het was aanvankelijk de bedoeling dat ze één keer zou komen, maar ja, als de beste en leukste mensen naar ons komen, dan weten wij wel daar raad mee' grapt Peter.
Klik
'Nou de eerste keer is altijd wel een beetje spannend hoor' bekent Andrea. 'Ik doe dit werk al jaren en vindt het heel mooi. Je komt bij mensen die je nog nooit hebt gezien of gesproken en je weet dat er ellende is. Maar al snel was er vertrouwen en openheid. Ik heb dat als heel bijzonder ervaren.
Het klinkt misschien gek dat ik dat zeg, maar ik ga het eigenlijk steeds meer een gezellig bezoek vinden'. 'Nou dat vinden wij ook hoor Andrea' roepen Petra en Peter in koor. 'Wij zien er altijd naar uit als je komt'. 'Peter en Petra zijn heel open over hun leven. Ze vertellen veel over vroeger, hoe het thuis eraan toe ging. En Peter heeft in de handel gezeten en kan daar smakelijk over vertellen. Dat schept een ongedwongen sfeer' gaat Andrea verder. 'Natuurlijk kom ik niet voor de gezelligheid maar voor het feit dat William vastzit en dat zij daar met mij over willen praten.
Gevangenisbezoek
Elke zondag gaan Peter en Petra naar William. 'Een regelrechte ramp' bekent Peter. 'Zaterdagavond word ik al nerveus en begin ik te zweten. 's Nachts slaap ik onrustig. Ja dat zeg ik niet tegen haar' zegt Peter, met een schuin oog kijkend naar Petra. 'Ja, dat dacht jij zeker' antwoordt Petra alert. 's Nachts lig je dan met je armen te zwaaien en moet ik uitkijken dat ik geen klap van je krijgt' aldus Petra die dat breed armenzwaaiend onderstreept. Peter gaat intussen door. 'Onze grootste vrees is dat we mensen uit onze woonplaats tegen komen. Ik ben altijd weer blij als we in de auto zitten op weg naar huis. Die rit wil ik wel drie keer doen. Die rit naar de bajes helemaal niet' aldus een cynische Peter. 'Het is niet alleen de schaamte dat je zoon daar zit, maar ook al die deuren die achter je dicht klikken. Daar kan ik echt niet tegen' 'En ja, dan zit je eindelijk in de bezoekzaal, maar moet je nog uitkijken wat je zegt tegen William. Iedereen luistert mee. Hij zit voor een ingrijpend delict. Dat mag je best zo opschrijven. Maar daar loop je natuurlijk niet mee te koop. We hebben veel vragen en weten dat William het aan de ene kant heel moeilijk heeft, maar aan de andere kant ook niet het achterste van zijn tong laat zien. Zeker niet tegen Peter. Die is recht toe recht aan. William moet je toch wat anders aanpakken. Maar ook tegen mij vertelt hij niet alles. Dat doet wel eens pijn hoor. Je wilt hem zo graag helpen en goede adviezen geven. Dat wil hij ook, maar dan moet hij wel open zijn naar ons toe natuurlijk……
Kracht
Door allerlei omstandigheden zijn Peter en Petra wat afgeknapt op de kerk. 'Bijna heel mijn leven heb ik in ons kerkkoor gezongen. Vooral de Gregoriaanse missen vond ik heel mooi. Maar ja, soms loopt het anders' verzuchten Peter en Petra. 'Elke dag bid ik nog hoor' zegt Petra, het liefst boven, bij een mooi Mariabeeld dat ik als erfstuk van de moeder van Peter heb gekregen. En ook vinden we het fijn dat Andrea met ons bidt. Terwijl Peter stilzwijgend van zijn stoel opstaat en naar de CD speler gaat wil Petra graag nog kwijt dat ze 'ongelooflijk blij verrast was met het kerstpakket van Gevangenenzorg in december. Dat was wel het laatste waar we op gerekend hadden. Dat doet je zo goed….. Uit de achterkamer klinken intussen de tonen van orgel en mannenkoor. 'Als g' in nood gezeten, geen uitkomst ziet, wil dan nooit vergeten: God verlaat U niet'. Peter luistert met gesloten ogen en wacht op het tweede couplet: 'God blijft voor u zorgen, goed is de Heer, en met elke morgen, keert Zijn goedheid weer. 'Kijk, daar ligt mijn kracht' zegt Peter met tranen in zijn ogen. 'Ik hoop dat Gevangenenzorg Nederland nog veel mensen mag helpen die in hetzelfde schuitje als wij zitten'.
Kader:
Gevangenenzorg Nederland is een interkerkelijke vrijwilligersorganisatie voor gevangenen, tbs-patiënten en hun familieleden. Ruim 550 vrijwilligers, verspreid over heel het land, gaan op bezoek in de gevangenis, tbs-kliniek of bij familieleden van gevangenen thuis en bieden een luisterend oor en praktische ondersteuning. De stichting gelooft in herstel en wil gevangenen en hun familieleden begeleiden naar een hoopvolle toekomst. Gevangenenzorg ontwikkelt zich daarnaast steeds meer tot een kennis- en adviescentrum op gebied van detentie. Financieel is Gevangenenzorg sterk afhankelijk van giften van particulieren, kerken, bedrijven en fondsen. Meer informatie: www.gevangenenzorg.nl.
Quote 1:
Bij detentie wordt niet alleen de gevangene gestraft. Ook familieleden van gevangenen krijgen te maken met de gevolgen van detentie. Vrijwilligers van Gevangenenzorg Nederland bieden een luisterend oor en denken mee in praktische zaken.
Quote 2:
'Natuurlijk kom ik niet voor de gezelligheid maar voor het feit dat William vastzit en dat zij daar met mij over willen praten. Ik zie het echt als leiding van God dat ik hen mag bezoeken' Andrea, bezoekvrijwilligster van Gevangenenzorg Nederland.