IN DE VIC
De grôôte Victoriafabriek stieng in Dordt. In Dirksland was 't mêêr 'n inpakatelier, hoewel dêêr oak waefelbekertjes om ijs in te kunne serveren 'ebakke wiere. In Dirksland bestieng de fabriek uit twêê afdêêliengen: d'n kouwen in d'n wêrmen. Eêrst kwam ik in dén kouwen te wèrkene. M'n êêrste activiteit was sukelaodesigretten maeke voor de Sinterklaos. 't Was de bedoewlieng da' j de 'sigretten' dan in papiere omhulsels stak. Dêêrnae most ik sukelaodeletters verpakke in de juuste dôôsjes, melk en puur. Je mocht zôôveel snoope as je woe. Nae 'n paer daegen was de lust wel voldae. Puur hiew ie 't langste vol.
Op 'n gegeve moment mocht je oak an d'n loapenden band wèrke, saemen mit de ervaere meisjes. Wat ik dêêr al niet 'emaekt hè! Bevoorbeeld naegelgarnituurtjes van sukelaode. De kaertjes kwamme dan voorbie in onger de elestiekjes most je dan 'n naegelschêêrtje of –vieltje steke.
Ook hè 'k nog 'n hortje waefelbekertjes bie de bakovens in blikken motte inpakke. Dat was hêêl hêêt bie die ovens. An 't ènde van d'n oven zat 'n veint de bakrestjes met een stokje d'rof te doewene. Op 'n dag liejt 'n z'n stokje in d'n oven valle. Die wier toe gelieke stille 'ezet om 't stokje d'r uut te haelene. Wiele hao toe gelokkig 'n hortje niks te doewene. Ik zei: 'Je mag je stokje d'r nog wel 'n kêêr in laete valle. 't Antwoord was: 'Mar 't beroerste is da j' zelf mot helpe zoeke, eehh.'
Om tiejn uure klonke de arbeidsvitaminen uut de luudsprekers. De mêêste meiden zonge luuderkeels de tophits mee. An de loapende band zat oak 'n meisje dat zei dat ze van 'Sisieje' kwam. 't Was 'n knap dienk mit donkere krullen, 'n bee'ie Itaeliaans type. Ik docht dat ze van Sicilië kwam in vong d'r hêêl leuk. Laeter bleek dat ze van 't gehucht Zuidzijde bij Den Bommel kwam …
Bizonder was toe da' j op dunderdag om de beurte 'n half uure vrie kon kriege om te douchene. Dêêrvoor waeren d'r in 'n gank 'n antal douches 'erealiseerd. Hoewel wiele thuus toe al 'n douche hao, maekende ik d'r toch gebruuk van. Je was dan wêêr een half uure verlost van dat vrêêseleke saoie wêrk!
An 't ende van de weeke kreeg je 'n lôônzakje mit twintug gulden d'rin, en 'n zak breuk, mêêstal gebroke pennywaefels. Toe ik dat laeter tiedens 'n voordracht 's 'n kêêr vertellende dat de belôônieng bestieng uut twintug gulden in 'n zak breuk, vroog 'n mevrouw: 'Mijnheer, was dat dan zulk zwaar werk?'
Laeter wier 't pand gebruukt voor alderlei doeleinden. Toe wiele dêêr as verêênigieng De Motte ôôit op de zolder vergaederende, most ik altied wêêr dienke an ijswaefeltjes, sukelaodeletters, arbeidsvitaminen in niejt te vergetene: pennywaefels.
Pau Heerschap
Reacties: pauheerschap@gmail.com