MAR WÊÊR 'S NAER STRANGE
D'r wiere m'n deur de redactie 'n paer ouwe foto's mit vroleke taferêlen van 't strange 'estierd, mit de vraeg of ik dêêr wat over kon schrieve. Toe was d'r gelieke voor mien 'n probleem, want over 't strange hè 'k al driej kêêr 'eschreve. Wat noe?
Vleeweeke sprak op 't durp 'n vrouwe m'n an. Ze vroog: 'Wannêêr komt 't 'r wêêr 's 'n stikje van joe in de krante?' 'Over 'n paer weeken,'was mien antwoord', dan gôô 'k schrieve over m'n angst as kind voor oefeniengen van de reddiengsbrigade. Ik docht dan benaauwd da 'k 'n dôôjen zou zieje.' Mar dêêr hei je al 's 'n kêêr êêrder over 'eschreve', zei ze. 'Ik hè alle stikjes van je uut'eknipt in bewaerd. Sommige hè 'k regelmaetig nog 's 'eleze.'
Deze kêêr dus niejt wêêr over badmode: de ontwikkelieng van badpakje naer gebreide zwembroek, nader katoewne zwemslip in oak niejt over de reddiengsbrigade. Nae lange naedienkene hè 'k toch nog wat nieuws bedocht.
't Was in d'n tied dat ik op de HBS zat. Dan hao je oak nog les op zaeterdagochend. Om half twêê was ie dan pas mit d'n bus wêêr op Ouddurp. Gaauw wat ete in dan naer 't strange. In je badtasse 'Deutscher Wortschatz' mee, want dêêr hao je dan 's maendaeks'n repetitie van. Van lêêrene kwam niejt veel. Of in toe wat zwemme, in in de strandtente 'n ijsje ete of 'n flesje cola drienke.
In die strandtente kwamme m'n kameraod in ik oak laeter in 't seizoewn, as 't gêên weer mêêr was om te zwemmene. In 'Pael tiejne' stieng 'n juke-box. Dêêr gôôiende je dan 'n kwartie in, in koos dan 'n nummer. Tiejntallen kêêren hè m'n dêêr 'eluusterd naer 'Je ne regrette rien' van Edith Piaf. In diejn tied was 't, begin jaeren zestig! We konde 't nummer op 'n gegeve mement uut uus hôôd meezienge. In diejn tied kostende 'n schepijsje 'n kwartie, mêên ik.
Nog wat laeter, toe 'k al mêêster was op de School met den Bijbel in Sommelsdiek was, gieng ik mit neef Teun gornet visse. Die hao 'n hêêl slim korre'ie 'emaekt om ze te vangene. D'r waere wel mêêr kaerels die gornet kwamme visse, maar die slepende d'r korre'ie an 'n touwe over d'r schoere achter d'r an. Je hao dan al loapend de gornetten al weig'ejoge mit je voewten.
Neef Teun hao 'n korre 'emaekt mit 'n metaele freem (frame) mit an weerskante 'n wiel van een ouwe autoped. An 't frame was 'n metaele stok 'elast in zôô kon je 't korre'ie voor je uut douwe. De gornetten zwomme d'r dan ongestoord in.'t Hêêle spul wier op 'n karre'ie achter de fiets naer 't strange vervoerd. Oak 'n zeeve gieng mee, want je vieng netuurlek oak van alderlei aore rommel, zôas zêêsterren, kwallen, zêêwier in wat niejt al. De grieze gornetten wiere thuus 'ekookt in zêêwaeter. Nae 't kookene waere ze rôôd. Dat kokene was oak wêêr 'n hêêle kunst!
Zôô bin ik diverse kêêren op strange 'eweest. Altied mit plezier. Nêê, 'k hè d'r nôôit spiet van 'ehaod. 'Je ne regrette rien'.
Pau Heerschap
Reacties: pauheerschap@gmail.com