Piet van Zielst: "Met chagrijnige mensen in een mooi interieur wordt het toch nooit leuk"
Geen interieur is tegenwoordig hetzelfde. Iedereen probeert naar eigen smaak en budget iets gezelligs van zijn huis te maken. "Vroeger was woninginrichting vaak niets anders dan na-aperij", lacht Piet van Zielst (1938). Hij kan het weten, want hij werkte meer dan veertig jaar in de woninginrichting. "Vaak wezen dames hun man in de winkel aan, welke meubels hun vrienden of familie in huis hadden staan en dan kochten ze uiteindelijk meestal precies hetzelfde. Als een ander het heeft, zal het wel goed zijn, werd er dan gedacht. Zo kon het gebeuren, dat iedereen dezelfde te grote banken en zware donkere eiken kasten en tafels in zijn huis had staan. Nu weten de meesten, dat je een interieur zélf moet maken. Je krijgt pas een prettige plek met een fijne sfeer, als je items kiest, die je aanspreken en die bij je passen. Je moet het eigen maken." Vroeger jeukten zijn handen nog wel eens, als hij 's avonds bij verlichte woningen naar binnen keek en een glimp van de inrichting opving. "Ach, je wordt ouder. Ik heb nu meer berusting. Interieur blijft natuurlijk ook een kwestie van smaak. Maar het blijft me verbazen, dat mensen vaak voor een standaardopstelling kiezen. Iedereen zet alles eender neer. Ze denken misschien, dat het anders niet past, maar dat is onzin." Met grote armgebaren wijst hij op de zithoek met schuin geplaatste meubels, aan de voorkant van zijn huis, die een stukje lager ligt dan het andere deel van de kamer, dat met veel glas grenst aan de tuin. "Soms heb je juist meer plek als je meubels scheef zet. Met planten of een lage kast, kun je eenvoudig een kamer verdelen. Dat creëert in kleine vertrekken, meer ruimte. In grote kamers breekt het juist de oppervlakte en dat geeft wat behaaglijks."
Architect
Piet van Zielst, die zelf een modern zwart-wit interieur heeft, met warme fuchsiakleurige accenten, begon aanvankelijk zijn loopbaan na de ambachtsschool als timmerman. In de avonduren haalde hij zijn middenstandsdiploma aangevuld met de papieren voor kleinhandel meubelen en detailhandel woningtextiel. In 1966 begon hij samen met zijn vrouw Katy een winkeltje met behang, vitrages en gordijnstoffen aan de Enkele Ring in Sommelsdijk. Vijf jaar later verhuisden ze de winkel naar de Joris Doelstraat en maakten de omslag naar modern wonen. Op 48-jarige leeftijd werd hij ingeschreven als interieurarchitect. "Ik was toen de enige op het eiland en daar was ik best trots op. Het was pittig geweest om alle diploma's te halen." Van Zielst stond er om bekend steeds vernieuwend te zijn. Eind jaren '70 organiseerde hij bijvoorbeeld een 'eigentijds wonen' meubelshow met historische fietsen en brommers, die op veel aandacht kon rekenen. Ook heel bijzonder was de meubelshow, waarin veertien werken van de kattencollectie van Karel Appel figureerden. Van Zielst was ook de eerste in Zuid-Holland, die zijn klanten een waterbed kon leveren. "Wij waren altijd bezig met innovatie. In onze latere winkel naast de Hema in Middelharnis, hadden we een showroom van duizend vierkante meter. Daar was toen ook ruimte om er verlichting bij te gaan doen."
Accessoires
De ommekeer van identieke interieurs naar wooninrichting met meer eigenheid kwam zo begin jaren negentig. Werd er vroeger consequent in een bepaalde stijl ingericht, nu kwam de nadruk op meubels te liggen en werd opeens alles met elkaar gecombineerd. Na de crisis van de jaren tachtig hadden mensen bovendien meer geld te besteden en mede door de invloed van tv-programma's als Eigen Huis en Tuin, werd het interieur een bron van vernieuwing. Had je vroeger een interieur voor het leven, duurzaam en onverwoestbaar, vanaf toen werden ook meer trends gevolgd, een ontwikkeling, die in de jaren tachtig al mondjesmaat was ingezet. Woningen werden naar persoonlijke smaak ingericht. En wilde je iets, wat niet te koop was, dan maakte je het zelf. Tegenwoordig kijkt niemand er van op, als mensen hun interieur met regelmaat veranderen, of om de haverklap hun huis restylen door het gebruik van vaak kleurige accessoires. "Zelf ben ik daar niet meer zo van", bekent Van Zielst. "Ik ben niet alleen gehecht aan mijn spullen, maar dit was ook het huis van mij en Katy. Ik vind het prettig om het zo te houden." Katy woont al een aantal jaren in Nieuw Rijsenburgh. Ze lijdt aan dementie. Piet gaat er dagelijks op bezoek. "Ik ben blij met de goede zorg, die daar verleend wordt. Het is fijn, dat we zo'n goed functionerende instelling op het eiland hebben."
Mode
Zouden we weer teruggaan naar één interieur voor het leven, nu het belang van duurzaamheid meer voorrang krijgt? Van Zielst denkt toch van niet. "Het is vooral de jongere generatie, die bewust met spullen omgaat, ouderen zijn daar, volgens mij, veel minder mee bezig. Weet je, mensen zijn trots. Ze willen graag meedoen, laten zien, dat het goed met ze gaat. Dat zit gewoon in ons. Een mooie inrichting is iets, wat een ander ziet. Ik denk dus, dat dat wel zal blijven." Toch draait het niet om geld bij een fijne inrichting. Het gaat om een persoonlijke inbreng, zoals een oud kastje van oma met emotionele waarde, of die moderne lamp, die je meenam van een vakantie. "De kern van een leuk interieur is, dat de spullen passen bij de omgeving en bij de mensen, die erin wonen. Het gaat om de sfeer. Je kunt het heel gezellig vinden bij leuke mensen, die hun huis hebben ingericht met veilingkistjes, maar 't kan ook andersom. Met chagrijnige mensen in een mooi interieur wordt het toch nooit leuk." De bewering, dat trends zich door de jaren heen herhalen, kan hij zich wel in vinden. "Het zijn vooral kleuren, die je terugziet. Ongeveer twee jaar, nadat je ze in de kledingmode ziet verschijnen, worden ze trend in de wooninrichting. Maar niet alles komt terug. De leefkuil bijvoorbeeld was populair in de jaren zeventig. Hoewel je nu het appelgroen, donkerbruin en de retroprintjes uit die tijd weer terug ziet, denk ik niet, dat de zitkuil weer populair wordt. Nederland vergrijst en er zijn steeds meer mensen minder mobiel. Dan zijn verschillende niveaus in huis helemaal niet handig."
Waardevol
Dat het altijd vernieuwende Zielst, 'van' was intussen in de naam verdwenen, enthousiast werd, toen er eind jaren negentig plannen geopperd werden voor een meubelboulevard in Stellendam, zal niemand verbazen. Samen met zoon Peter, die in 2000 het bedrijf overnam, werd een nieuw pand gebouwd naast de dam. De gedroomde 'meubelboulevard' pakte echter heel anders uit. Andere participanten haakten af en het gevolgde beleid van de gemeente, maakte dat Zielst het enige bedrijf in woninginrichting aan de Deltageul bleef. Toen na verschillende tegenslagen ook de crisis inzette, zag Peter van Zielst zich genoodzaakt met het bedrijf te stoppen. Piet werkte toen nog volop mee in het bedrijf. Peter ging aan de slag in het transportwezen. Toch belandde Piet, intussen al de zeventig gepasseerd, niet achter de geraniums. Hij is altijd bezig. Hij houdt van biljarten, sierduiven en koikarpers, beoefent yoga, speelt keyboard, is zeer geïnteresseerd in de gemeentepolitiek en puzzelt graag. Toch valt ouder worden hem niet altijd even gemakkelijk. "Ik heb veel contact met andere mensen. Ik vind dat belangrijk en het geeft me het gevoel, dat ik blijf meedoen. Als je ouder wordt, vallen er mensen in je omgeving weg, of ze hebben niet meer de mogelijkheden tot contact. Je bent daardoor aangewezen op andere generaties en die hebben een andere beleving. Je merkt dan, dat je er eigenlijk niet altijd bij hoort. Ik ben actief als hulptrainer bij DVV '09 bij het B-team van mijn kleinzoon. Bij de voetbalclub heb je een gemeenschappelijke deler en dan ga je als ouderen en jongeren heel natuurlijk met elkaar om. Ik vind dat niet alleen heel waardevol, ik kan daar ook erg van genieten."
Oud & Wijs
Voor de serie Oud & Wijs bezoekt Pauline Hof senioren, die met hun ervaring van toen hun licht laten schijnen op zaken van nu. In de negenentwintigste aflevering: Piet van Zielst uit Sommelsdijk.