Van krantenjongen tot...
Het is ruim 50 jaar geleden dat ik in Goedereede zorgde voor het dagelijks bezorgen van het dagblad Trouw (het was nog het pre-RDtijdperk), in de tijd dat dagbladen door de bezorger met de fiets of te voet werden bezorgd. Het pak kranten werd aan het eind van de middag door de chauffeur uit de RTM-bus gegooid en het pak bleef bij de bushalte liggen totdat ik het ophaalde en de bezorging begon. Het was voor mij nog niet zo eenvoudig om de kranten op het goede tijdstip in de juiste brievenbus te krijgen. Als ik dan kranten overhield, liepen mijn moeder en ik aan de hand van de abonneelijst de namen langs "ik was overal geweest", zo concludeerde ik. Deze conclusie werd onderuitgehaald toen ik de volgende dag werd opgewacht door boze abonnees – we hadden nog geen telefoon. Dit gebeurde regelmatig en toen vond ik Trouwabonnees helemaal niet aardig. Iets aardiger werden ze wel bij de maandelijkse afrekening. Ik moest het abonnementsgeld maandelijks ophalen en dat leverde me (flinke) fooitjes, snoep en koekjes op. De in het begin genoemde en veel geroemde American Dream bestaat niet voor mij. Ik ben dan ook geen Amerikaan. En dromen? Daar begin ik niet meer aan. Overigens ben ik nog steeds krantenjongen...