Een dag op stap met Piepie
Het is 7 uur in de ochtend als mijn wekker gaat, pieppieppiep.. Vervelend snertding. Net als ik lekker lig. Met een grote zwaai pak ik mijn telef.. O nee kuikentje. Met iets te veel enthousiasme druk ik om het beestje stil te krijgen. Het werkt. PIEPPieppp.. He he. Ik leg hem weg om weer verder te dromen en net als mijn hoofd het kussen raakt bedenk ik me. Normaal laat ik mijn wekker nog 3 á 4 keer snoozen, maar om het beestje een prettigere dag te geven besluit ik om toch maar uit bed te gaan. Normaal kijk ik of ik wat berichten gemist heb. Ik pak mijn nieuwe telefoon op maar deze blijkt niet die functie te bezitten. Laat dan maar denk ik, en ik pak mijn tas in, zonder behulp van mijn telefoon, en loop naar beneden. Het nieuwe dilemma dient zich aan. Normaal steek ik mijn telefoon in mijn zak van mijn rok. Toch maar niet doen, stel je voor dat ik op mijn nieuwere variant van mobiele telefoon ga zitten. Volgens mij zit er geen garantie op. Op school is het ook niet even makkelijk. Ik loop de les in en steek bij binnenkomst mijn mobiel in de telefoontas die aan de muur hangt. Onder de les horen we wat gepiep, dat is mijn nieuwste telefoon verontschuldig ik me, maar ik heb het volumeknopje niet kunnen vinden. Na een uitputtende dag met mijn kuikentje, die ik ondertussen de naam Piepie heb gegeven, zijn we weer thuis. Zoals gebruikelijk laad ik mijn telefoon op, maar volgens mij vond Piepie dat niet zo leuk. Mmm, toch maar geen kuikentje aan mij geven, dat is niet aan mij besteed.