Het scherm licht rood op: 'Geen saldo'
Even een zak kruidnoten afrekenen. Ik pak mijn portemonnee uit mijn tas en werp er een blik in. Bonnetjes, bonnetjes, bonnetjes: oké, die mag ik weleens uitzoeken, de meesten heb ik toch niet meer nodig. Als ik wat bonnetjes opzij duw, ontdek ik het vakje voor contant geld. Even zoeken, € 1,50, dat zal er toch wel inzitten…
Helaas, het vakje blijkt leger dan leeg. Hoe ik ook tussen mijn bonnetjes grabbel, ook een geldbiljet komt niet tevoorschijn. Nu ja, geen nood, dan heb ik altijd mijn bankpasje nog. Ik pluk hem uit mijn portemonnee en wacht tot ik aan de beurt ben.
Zo'n klein bedrag met de pinpas afrekenen vind ik altijd een beetje overdreven. Toen ik een blauwe maandag in een winkeltje werkte, hoorde ik dat de winkelier voor elke transactie een paar cent moet betalen. Van die € 1,50 zal de winkelier dan dus nóg minder overhouden. Maar ja, nood breekt wet, ik kan het vandaag ook niet helpen.
Kan ik pinnen? 'Ja natuurlijk', ik ben de eerste niet die dat vraagt. De kassière drukt op een paar toetsen en op mijn schermpje verschijnt het omvangrijke bedrag: € 1,50. Handig, deze moderne samenleving, ik hoef mijn pasje alleen maar even langs het pinapparaat te houden. Een paar seconden, dan zal het apparaatje groen oplichten en kan ik eindelijk genieten van mijn kruidnoten.
Piep, piep! Het scherm licht rood op. 'Geen saldo'. Verdrietig kijk ik naar de smakelijke kruidnoten. Voor mij vanavond geen heerlijk avondje. Het leven van een student gaat niet over rozen.