Pas op voor rotte appels
En daar kreeg ik geen spijt van. Meteen toen ik uit station Den Haag Centraal kwam gelopen reden er ME-busjes voorbij. Met de schoenen in de blubber stond ik even later tussen grote wielen van rubber. Er hing een gebroederlijke sfeer, je voelde iets van een saamhorigheidsgevoel tussen mensen uit alle hoeken van het land. Er waren vrijwel geen incidenten te melden en alles verliep in goede orde.
Toch was er achteraf een beetje een nare nasmaak. Er was een filmpje gemaakt van politieagenten in burger die bij het protest aanwezig waren en daar rustig rondliepen. In het filmpje werden die al uitgescholden, maar dat was niks vergelijken met online: daar werden ze in de reacties helemaal door het slijk gehaald. Landverraders, NSB'ers, smeerlappen en matennaaiers behoorden tot de nettere bewoordingen. Toch jammer. Daarnaast sprak ik met wat beroemde/beruchte (doorhalen wat niet van toepassing is) gele hesjes, die blijkbaar ook bij het protest aanwezig waren. Ging het ze om de boeren, of ging het om lekker te schoppen tegen de overheid? Ik heb het idee dat dit soort protesten naast goedbedoelende mensen óók allerlei beroepsdemonstranten aantrekt en types die een persoonlijke kruistocht tegen de overheid aan het voeren zijn en naar een stok zoeken om de hond mee te slaan. Net als veel Nederlanders droeg (en draag) ik de motieven van het eerste protest een warm hart toe, maar – dit moet voor de fruittelers bekend in de oren klinken – pas op voor de rotte appels in de mand.