Brexit
Het eerste wat opvalt, is dat er al heel wat over te doen is geweest. Er is door middel van een referendum gestemd over het verlaten van de EU. De meerderheid van de mensen in Engeland was daarvoor. Het blijkt echter dat de politiek er heel veel moeite mee heeft om deze wens te honoreren. Is het misschien toch te simpel om dit soort zaken via een referendum te beslissen? Is het referendum eigenlijk wel een goed middel om beleid te maken? We hebben in de westerse wereld een parlementaire democratie. We kiezen periodiek vertegenwoordigers. Die mensen kunnen dan afwegen wat in bepaalde omstandigheden een goed beleid is. Het referendum kan daar zomaar doorheen wandelen. Het reduceert hele ingewikkelde processen tot een ja of nee-situatie. En dat lijkt mij erg lastig. Kennelijk ligt het zo ook in Engeland vandaag de dag. Want we zijn al maanden verder, zonder dat er ook maar zicht is op een oplossing. Laten we dus voorzichtig zijn met allerlei dingen via een referendum te regelen. Politici hebben een mandaat en na een periode van vier jaar kunnen de mensen stemmen of ze het er mee eens zijn. Democratie betekent ook dat dingen worden gedelegeerd aan mensen die we hebben gekozen en die te zijner tijd bij verkiezingen weer opnieuw kunnen worden gekozen.
Verder heeft de hele Brexit nogal wat voeten in de aarde. Het lidmaatschap van de EU is door de jaren heen uitgegroeid tot een vrij ingrijpend gebeuren. De EU regelt allerlei zaken in ons land. De EU bepaalt voor een belangrijke deel ons immigratiebeleid. De EU legt boeren en vissers lastige regels op. Het is soms werkelijk de vraag of we nog wel soeverein zijn in ons eigen land. Het is vooral het vreemdelingenbeleid geweest wat in Engeland de doorslag heeft gegeven bij veel burgers om de EU te verlaten. De EU kan zich veel teveel bemoeien met de zaken in de verschillende landen. We zien het vandaag de dag weer opnieuw rond het protest van de boeren. Het gaat daarbij om regels die door Brussel worden gesteld. En de rechter heeft bepaald dat we ons daaraan moeten houden. De bouw, de boeren en de vissers zijn er de dupe van. Het is jammer dan Nederland kennelijk altijd het braafste jongetje van de klas wil zijn. Enige distantie van het EU-gebeuren zou wellicht niet misstaan. Hetzelfde geldt ook voor de euro. Het is toch wel heel raar dat spaarders, pensioengenieters en bedrijven meer en meer nadeel ondervinden van de rentepolitiek van de ECB. Kennelijk moeten de noordelijke landen opdraaien voor de grote schulden die in de zuidelijke landen zijn ontstaan. Het is nog merkwaardiger dat de directeur van de Nederlandse Bank aan de bel trekt, maar het lage rentebeleid gewoon voortgaat. Een hele merkwaardige situatie.
Moeten we dan de EU maar opheffen? Nee, daarvoor heeft de EU teveel goeds gebracht in dit deel van de wereld. De EU is ooit begonnen om de steun van de Amerikanen aan het verwoeste Europa, na Wereldoorlog 2, te coördineren. Als samenwerkingsverband met een beperkt doel heeft de EU veel betekent. Het is echter tegenwoordig een min of meer politieke unie geworden. En dat is veel te ver gegaan. Laten we hopen dat we in de toekomst weer een gewoon samenwerkingsverband tussen landen en staten krijgen. Dan heeft de EU zijn nut.