Arie de Koning is blijmoedig ondanks de tegenslagen
Arie de Koning woont samen met zijn zoon Wim op een boerderij in de polder Battenoord bij Nieuwe-Tonge. Het zijn geen geboren en getogen eilanders, maar afkomstig uit Barendrecht. Ruim twintig jaar geleden kwam het gezin op het eiland terecht. "En dat is heel wonderlijk gegaan", verzekert Arie. Wonderlijk is een uitdrukking die veel in zijn verhaal voor komt, omdat hij in alle dingen de hand van God ziet.
De 78-jarige Arie vertelt dat hij vollegrondsgroenteteler was in Barendrecht. Hij verbouwde spruiten, spitskool en spinazie. Aan het eind van de negentiger jaren van de vorige eeuw werd het duidelijk dat zijn bedrijf moest wijken voor de randweg van Barendrecht en moest hij op zoek naar een andere locatie voor zijn bedrijf. Via zijn contacten kwam hij er achter dat er op Goeree-Overflakkee bij Nieuwe-Tonge nog grond beschikbaar was. Maar er was wel een pijnpunt. Zijn vrouw Sjanie dacht er niet over om naar het eiland te komen. "Je gaat me daar toch niet wegstoppen in die polder", zei ze. Toch kon Arie zijn vrouw overtuigen om op een zaterdagmiddag een ritje naar Nieuwe-Tonge te doen. Toen zij erachter kwam dat er daar in de polder ook een huis gebouwd mocht worden, werd ze enthousiast en ze ging direct aan de slag met plannen maken hoe het huis er uit zou moeten zien. Met trots wijst Arie op de bijzonderheden in het mooie woonhuis die op initiatief van zijn vrouw zijn aangebracht. "Toen zij enthousiast werd, begreep ik dat het de wil van de Heere was om naar Goeree-Overflakkee te gaan", aldus Arie.
Afkomst
Momenteel gaat Arie de Koning bij een evangelische gemeente ter kerke. Hij heeft wat kerkgang betreft een gevarieerde geschiedenis. Arie was van huis uit Gereformeerd Synodaal in Barendrecht. Vervolgens kerkte hij in de Zuiderkapel bij Rotterdam, waar de bekende legerpredikant ds. J.J. Poort regelmatig voorging. Aan die tijd heeft hij nog mooie herinneringen. Daarna kwam het gezin terecht bij een Bereagemeente (pinkstergemeente) in Barendrecht. Die gemeente bleven ze nog bezoeken toen ze al op het eiland woonden. Dit stopte toen hij met zijn grote Buick op zondagochtend vroeg geen erg had in de gladheid en zijn auto total loss reed op een vluchtheuvel bij Oude-Tonge. Iemand verzekerde hem dat dit een teken van Boven was, omdat hij op het eiland hoorde te kerken. Arie nam deze raad ter harte en kwam terecht bij de toenmalige Bereagemeente in Oude-Tonge. Een gemeente waar hij het prima naar zijn zin had en waar hij ook een tijd oudste is geweest. Hij ging regelmatig voor in kerkdiensten en dit doet hij nog steeds. Onlangs preekte hij nog in Rotterdam en in Haarlem.
Van welke kerk hij ook lid was, het vertrouwen in God heeft hij nooit verloren, ondanks dat hij heel veel leed heeft meegemaakt. Hij wordt emotioneel als hij er over vertelt. Een kleine 50 jaar geleden was Arie aan het werk op de boerderij in Barendrecht. Er moest een vrachtauto met kunstmest gelost worden en ondertussen kroop zijn driejarige zoontje onder die vrachtwagen. De jongen kwam onder de auto terecht en was op slag dood. "Ik stond met mijn zoontje in mijn armen. Hij leefde niet meer en ik durfde niet naar mijn vrouw, want ze was hoogzwanger. Ik ben maar naar mijn moeder gegaan, die woonde in hetzelfde huis en ben op de bank gaan zitten. Mijn moeder heeft het toen Sjanie verteld. Dat was verschrikkelijk…". "Je ziet dan wel dat de scheiding tussen leven en dood flinterdun is, want zijn kistje en een wiegje stonden naast elkaar in hetzelfde kamertje, want mijn vrouw was hoogzwanger. Zaterdagmiddag werd hij begraven en zondagochtend vroeg werd onze zoon Wim geboren". Later volgden nog 2 dochters.
Verder leed bleef hem niet bespaard. 10 jaar na het overlijden van hun zoontje werd zijn vrouw Sjanie opgenomen in het ziekenhuis met lichamelijke en psychische klachten. "Ik was toen als Jacob bij de Jabbok. In een visioen zag ik alles kapot gaan. Maar ik bad om vergeving en genezing en de Heere kwam met Zijn vrede". Zijn gebed werd verhoord; zijn vrouw werd weer beter en kon de dagelijkse taken binnen het gezin weer oppakken.
Weer ziek
Na een aantal jaren op het eiland gewoond te hebben, werd het geloof van de familie De Koning weer beproefd. Arie's vrouw kreeg slokdarmkanker en weer werd er om genezing gebeden. "We gingen er vanuit dat onze gebeden ook verhoord zouden worden", maar dit mocht niet zo zijn. Zijn vrouw overleed in 2004 in het – toen nog – Dijkzigtziekenhuis. "Waarom anderen wel genezen en mijn vrouw niet? Dat weet ik niet; daar moeten we afblijven".
Zelf onderging Arie drie jaar geleden een ingrijpende rugoperatie, waarvan hij weer mocht herstellen. Samen met zijn zoon Wim bewerkte hij weer het land en was van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat in touw. Maar dit voorjaar kreeg hij een ongeluk op de boerderij. Hij kwam tussen de tractor en een landbouwmachine terecht en zijn bekken brak op 4 plaatsen. In het ziekenhuis werd hem meegedeeld dat het maar een paar centimeter had gescheeld of hij was overleden of zwaar gehandicapt geraakt. Arie ziet dit ook als een wonder dat hij, al is hij wat ouder, toch nog gespaard werd en zelfs weer werk kan verrichten bij drukke werkzaamheden in het bedrijf. Hij lacht: "Ik vertelde de dokter in het ziekenhuis dat God mij hier op een wonderlijke wijze doorheen had geholpen en dat er heel veel voor mij gebeden is. De dokter aarzelde en zei tegen hem: "Dat heeft dan toch wel meegeholpen". Op de foto waren de breuken naderhand volledig genezen.
In al het leed is Arie nooit opstandig geweest. Hoe komt dat, zo vroegen we hem. Arie antwoordt dat we God niet altijd begrijpen, maar dat alles wat Hij doet goed is. "Ik tel mijn zegeningen". Hij pakt de Bijbel en slaat deze open bij Psalm 19:15: 'Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn Rots en mijn Verlosser'. "En daar wil ik uit leven".
Optimistisch
Nu hij weer op de been is, heeft hij besloten om ook weer te gaan preken. "Ik dacht eerst dat ik met emeritaat zou moeten, maar ik voel me weer in staat om Gods Woord te brengen, dus wil ik dat doen als ik gevraagd word."
Zeker na dit ongeluk en gezien zijn leeftijd, overheerst nog meer de dankbaarheid dat hij weer in staat is om met de auto het woord te mogen brengen om de mensen te bemoedigen. Totdat Jezus terugkomt. Maranatha!