Op zoek naar streepje verbinding
Dus als ik word gebeld dwaal ik vaak door het dorp. Tijdens zo'n telefoontocht heb ik ontdekt dat de verbinding bij de haven perfect is. Daar kun je elkaar haarscherp verstaan, een bijzondere ervaring. Dus voor een belangrijk gesprek fiets of loop ik tegenwoordig richting het water. Niet heel praktisch, maar je komt nog eens buiten op die manier. Leven met weinig ontvangst heeft zo z'n charme.
Ondertussen heb ik meerdere providers geprobeerd, dat maakt geen verschil. De dichtstbijzijnde zendmast staat simpelweg te ver weg. Ik ben ook weleens op een ladder geklommen, maar dat hielp ook niet. Er wordt al een paar jaar gesproken over het plaatsen van een zendmast bij de sportvereniging in het dorp, maar tot op heden mag je in mijn buurt nog steeds blij zijn met één streepje verbinding.
Mensen die op bezoek komen, denken vaak dat hun telefoon stuk is, want ze kunnen opeens niet meer bellen of gebeld worden. Ze kijken vaak wat verdwaasd als ik uitleg dat ze op een onbereikbare plek zijn. Vorig jaar kwam een politieke partij met het voorstel om het 'recht om onbereikbaar te zijn' wettelijk vast te leggen voor werknemers. Mensen die daar niet op willen wachten, kunnen het beste zo snel mogelijk naar Stad aan 't Haringvliet verhuizen.