Promotie tot krantenbezorger
Na een dag op kantoor ga ik de straat op om 300 kranten in de bus te doen. De vaste bezorger is op vakantie, dus ik grijp mijn kans om promotie te maken tot krantenbezorger. Verschillende mensen zitten letterlijk te wachten op Eilanden-Nieuws. Een oudere dame zwaait vanachter het raam en steekt haar duim op als ik de krant in de brievenbus stop. Een man komt de krant aanpakken als hij mij aan ziet komen. "Die ga ik gelijk lezen," zegt hij monter. Ondanks de plenzende regen wordt mijn humeur steeds beter.
Brievenbussen, die zo laag zijn dat je letterlijk door de knieën moet. Mensen die in de voortuin een soort doolhof hebben aangelegd, waarin je op zoek moet naar de brievenbus. Brievenbussen met een tochtborstel die zo is ontworpen dat de krant er eigenlijk niet doorheen past. Niets kan mij ervan weerhouden om iedereen een verse krant te bezorgen.
Als ik bij een van de laatste huizen buk om de krant in de bus te schuiven zie ik in de gang een schim aankomen. Vervolgens sprint er een hondje luid keffend met vier poten tegen de ruit in de voordeur. Vervolgens rukt het hondje de krant uit de bus en begint die enthousiast te versnipperen. Het is een ontnuchterend tafereel. We doen ons best om een mooie krant te maken en die wordt vervolgens rücksichtslos in stukken gescheurd. Aan de andere kant, het is ook wel weer fijn dat we niet alleen mensen, maar ook dieren gebruik maken van de krant. Twee vliegen in één klap. En ja, voor dat laatste is de krant ook best nuttig.