Dominee Van den Brink: "De mensen hier ervaar ik als open en hartelijk.''
Verschillende gemeenteleden helpen met het verbouwen van het huis van de dominee aan de Voorstraat. Met een zucht laat de laatste zich een paar minuten later op de tuinbank ploffen. "In 2015 heb ik voor het laatst in Stellendam gepreekt. Het kwam dan ook als een verrassing dat ik in december 2018 gebeld werd met een beroep. Wat me nog wel goed bijstaat was dat de kerkenraad van Stellendam altijd heel hartelijk was. Eenmaal hier aangekomen merk je dat ook. Het eiland kende ik hiervoor niet, ik ben er in 2001 een weekje op vakantie geweest en meer niet, maar de mensen ervaar ik hier als open en hartelijk.''
Toen de huidige predikant 1 jaar was (hij is geboren in november 1972) verhuisde hij naar Boskoop, waar zijn vader enkele jaren later hoofd van de lagere school werd. "Daar heb ik fijne jeugdherinneringen aan. Ik zat ook bij mijn vader in de klas. Toen de dominee 14 jaar was verhuisde het gezin naar Barneveld. Daar stierf enkele jaren later zijn vader in 1994 op 51-jarige leeftijd. "Dat heeft me in geestelijke zin wel gevormd en gestempeld. Diep in mijn hart kende ik toen ik het verlangen naar het Woord van God en ook om dat uit te mogen dragen.''
Werktuigbouwkunde
"Nadat ik vwo had afgerond koos ik -op advies van mijn vader- voor HTS Werktuigbouwkunde. Daar heb ik de ingenieurstitel behaald. Vervolgens heb ik Technische Bedrijfskunde gedaan en daarna een Hbo-opleiding tot godsdienstdocent. Het verlangen om predikant te worden bleef, en daarom heb ik in Utrecht een deeltijdopleiding Theologie gedaan, waar ik ook mijn masterdiploma heb gehaald. In totaal heb ik na mijn vwo 15 jaar gestudeerd.''
Het is dan ook geen verrassing dat de dominee studeren als grootste hobby heeft. Maar heeft hij daarnaast ook nog andere favoriete bezigheden? Hij hoeft daar niet lang over na te denken. "Ik ben een groot liefhebber van studeren en lezen. Daarom struin ik graag kringloopwinkels af op zoek naar mooie boeken. Daarnaast kan ik erg genieten van klassieke muziek, al speel ik zelf geen muziekinstrument.''
Syndroom van Down
In 2000 is ds. Van den Brink getrouwd, elf jaar later werd hij predikant van Scherpenzeel en Elst. Het gezin telt zeven kinderen: vier meisjes en drie jongens, waarvan er één het syndroom van Down heeft. "Van de eenvoudigheid van haar kunnen we nog een hoop leren. Wij zijn vaak zo druk bezig met de toekomst en daarvoor in de weer, terwijl we een eenvoudig vertrouwen op God mogen hebben. Wat dat betreft moeten we ook worden als een kind, zoals dat Bijbel dat zegt.''
"In mijn leven kwam ik erachter hoe goed en wezenlijk het is om de Heere te dienen. Door de loop van de jaren raak je meer en meer thuis in de gereformeerde theologie. Het is prachtig om te zien hoe God mensen wil gebruiken om Zijn Kerk uit te breiden, en daar mogen we ook om bidden. Het was best lastig om een aantal jaren te moeten wachten op het eerste beroep'', geeft de dominee toe. "Maar anderzijds heb ik veel geleerd in de periode dat ik als docent werkzaam was op het Hoornbeeck College te Amersfoort.''
Namen begraafplaats
Tijdens de intrededienst preekte ds. J.W. van Estrik. "Hij stelde dat het doel van de predikant is om de gemeente als een bruid te verbinden aan Christus. Dat is een mooie en diepe opdracht. Broeder Van Estrik doet dat op zijn eigen, hartelijke manier en ik voelde me er gesterkt en rustig onder, in een tijd waar er veel op ons afkomt.'' In de middagdienst ging ds. Van den Brink zelf voor en preekte hij over 2 Timotheüs 4, met als thema: Predik het woord. De punten waren: 1) Prediking is nodig, 2) Prediking is veelzijdig en 3) Prediking is ernstig. "God zal er ooit op terugkomen.'' Vooraf had de dominee namen opgezocht van verschillende mensen die op de begraafplaats van het dorp liggen en las die voor. "Toen werd het heel stil in de kerk.''
"Ik wil graag samenbindend bezig zijn. Zowel ouderen als jongeren vasthouden. De scheuring van 2004 heeft veel mensen pijn gedaan. Vooral jongeren begrijpen het niet en weken qua levensstijl los van de kerk. Daarom is het belangrijk om voor elkaar te bidden en elkaar (al dan niet in de kerk) te ontmoeten. Onder Gods zegen elkaar helpen. Ook onder de predikanten op het eiland, die al contact met me hebben opgenomen, proef ik een verlangen om samen op te trekken, zeker binnen het eigen kerkgenootschap. Ik zie ernaar uit om twee of drie keer per jaar met elkaar af te spreken.''
Trouw zaaien
Komende tijd zal hij het eiland beter leren kennen. "Daar moet je ook je weg in zoeken. Als dominee delen mensen graag verhalen met je, zeker op een dorp als Stellendam. Hier is het nog 'ons kent ons'. Maar ik hou echt van mensen, dus ik hoop snel contacten te leggen. Alle mensen zijn hier dan ook in de pastorie hartelijk welkom! Maar bovenal vraagt God trouw van ons, om trouw Zijn Woord te zaaien. Dan wil de Heere dat ook zegenen. Hij gaat verder met Zijn werk, en dat geeft hoop voor de toekomst. Natuurlijk zijn er uitdagingen, de vergrijzing van de gemeente bijvoorbeeld. Maar dwars door alles heen blijft de Heere Zijn belofte vervullen.''