Wettelijke ouders
Er is in het burgerlijk recht heel wat aan de hand. Ook rond gezinsvorming zijn er sterk schuivende panelen. Je merkt meer en meer dat Nederland geen christelijke land meer is. De meerderheid van de mensen denken totaal anders over gezinsvorming, wettelijke ouders, gezagsrelaties en tal van andere zaken. We hebben in ons land bijvoorbeeld het homohuwelijk, de gedachte dat je ook met mensen van hetzelfde geslacht een huwelijk aan kunt gaan. Dergelijke zaken vragen natuurlijk doordenking in het geheel van het burgerlijke recht. Ook het toenemende aantal echtscheidingen roept de nodige vragen op. Mag een kind naast de biologische ouders ook nog officieel bijvoorbeeld een derde en vierde ouder hebben? Kan een kind de nieuwe man van de gescheiden vrouw ook als vader hebben? Dergelijke vragen dringen zich meer en meer op. De wetgever moet voor zulke dingen goede oplossingen vinden. In een multiculturele samenleving zal dat nog niet meevallen. Ook de gedachte dat een islamitische man voor de wet in Nederland meerdere vrouwen kan hebben, is strijdig met het burgerlijk recht in ons land. En dat een beroemde filmster zegt te zijn getrouwd maar daarvoor niet naar het gemeentehuis is geweest is ook iets merkwaardigs. Het is ook vreemd dat de burgemeester van Amsterdam, die toch moet toezien dat mensen naar de wet leven, zich daarmee wil verbinden door op de bruiloft 'aanwezig' te zijn. Kortom, er is heel wat aan de hand en we rollen van de ene verandering in de andere. Bovendien gaat alles heel snel. Ik weet nog dat samenwonende stellen in de volksmond 'hokken' werd genoemd. Ergens was het veertig jaar geleden merkwaardig maar tegenwoordig kijk je er niet meer van op. Een opmerkelijke ontwikkeling.
Gelukkig heeft de regering enige terughoudendheid betracht. Weliswaar waren er onmiddellijk negatieve reacties, maar het is natuurlijk een onzegbaar feit dat ieder mens twee natuurlijke ouders heeft: een vader en een moeder. We kunnen natuurlijk heel veel dingen anders willen zien, maar dat gegeven blijft staan. En waarom zouden we die twee mensen niet gewoon de ouders van het kind blijven noemen. We kunnen natuurlijk wel allerlei zaken overhoop halen, maar wie is daar nu eigenlijk mee gebaat? Bovendien is het natuurlijk best vreemd om aan de natuurlijke orde voorbij te gaan. Dat komt wel meer voor in onze samenleving. Een huwelijk is ten diepste door de eeuwen heen een relatie van twee mensen van verschillend geslacht geweest. Zo hebben we eeuwen lang het huwelijk gedefinieerd. Vandaag de dag liggen de zaken anders. De vraag is of het een verbetering is. Ingaan tegen de orde die zich aandient in de schepping roept toch de nodige vragen op. We kunnen de natuurlijke orde nu eenmaal niet dwingen naar onze inzichten. De loop van de planeten is door een mens niet te beïnvloeden. En gelukkig maar, anders zouden we daar ook van mening over kunnen verschillen.
Maar er is nog een gedachte rond ouders en kinderen. Vanuit de Bijbel weten we dat de Heere het huwelijk heeft ingezet. De Heere bracht de eerste mensen bij elkaar. We weten ook dat de Heere aan mensen in Zijn goedheid kinderen schenkt. En die kinderen moeten tot Gods eer en tot hun ziele zaligheid worden opgevoed. En daarvoor heeft een kind ouders nodig. Ouders die hem opvoeden in de voorzeide leer. Laten we daarom maar proberen, in deze gebroken wereld, de hechte Bijbelse beginselen handen en voeten te geven. Daar zullen we wel bij varen.