Papa-dagen
Laat ik beginnen met een verontschuldiging. De zeven kinderen die wij ontvangen hebben zijn goeddeels opgevoed door mijn vrouw. We hadden een vrij traditionele visie op man, vrouw en gezin. Dat betekende dat mijn vrouw na ons eerste kind gewoon thuis is gekomen en voor de kinderen heeft gezorgd. Het was in die tijd trouwens gemeengoed om dat te doen. Langzamerhand echter is dit anders geworden. Vrouwen zijn meer betaald gaan werken en de kinderen werden naar een dagverblijf gebracht. Ook hebben oma's wel een helpende hand geboden. In de maatschappij, maar ook in de eigen gezindte, is het aantal werkende moeders toegenomen. Onze scholen hebben immers leerkrachten nodig en dat zijn regelmatig gehuwde moeders. Zo liggen de feiten, ook in eigen kring.
Er kleven natuurlijk wel grote bezwaren aan de werkende gehuwde moeder. Dat klemt vooral als de opvoeding van onze kinderen goeddeels wordt uitbesteed aan anderen. Dan moeten we toch echt eerlijk tegen elkaar zeggen dat we de Bijbelse lijnen uit het oog verliezen. Ik besef overigens heel goed dat er soms betaald werk nodig kan zijn. Ook moet de maandelijkse aflossing van de hypotheek op het huis worden betaald en zo zijn er misschien wel meer redenen waarom moeder niet altijd thuis kan zijn. Uiteraard besef ik ook dat moeders meer taken hebben dan alleen in het gezin. Mijn moeder voedde kinderen op en deed daarnaast de kruidenierswinkel die mijn ouders hadden. Ook op veel boerderijen zal de vrouw de handen gewoon uit de mouwen moeten steken in het bedrijf. Het werk van moeders is dus niet beperkt tot de emancipatie van de laatste jaren. Maar het geeft wel te denken als een groot deel van de opvoeding wordt uitbesteed. Overigens kun je ook met kinderen te doen hebben die thuis komen en moeder is er niet om ze op te vangen. Dan gaat een kind ook iets missen wat voor het verdere leven van belang is. We moeten dus wel voorzichtig zijn met allerlei moderne trends. Laten we klassieke principes niet te snel inruilen voor andere dingen die misschien wat geld opleveren, maar geen wezenlijke bijdrage aan het ware welzijn van onze kinderen.
Maar terug naar de taak van de vader in het gezin. Als we de Bijbel doorlezen, dan valt op dat de bijvoorbeeld de godsdienstige opvoeding geheel wordt toevertrouwd aan de vader. Hij moet zijn kinderen onderwijzen in de voorzeide leer. Opvoeding is een taak van beide ouders en daarin kan de vader zich niet van zijn taak ontdoen. In die zin is het nog zo gek niet om papa-dagen te hebben. Dan kunnen de vaders ook meer gaan doen met hun kinderen en wordt er bijgedragen aan een goede opvoeding. Het is natuurlijk de vraag of dergelijke zaken ook mogelijk zijn. Maar waar een wil is, is een weg en dan zijn onze kinderen de aandacht voluit waard, van vader en moeder. Trouwens, hebben we bij de doop niet beiden beloofd om onze kinderen op te voeden in de voorzeide leer? Die belofte, eigenlijk een eed, blijft staan en geldt ook vandaag de dag. Een papa-dag is dus geen gek idee. Laten we het maar eens proberen.