Abortus
Als veel vrouwen emanciperen, dan zal dat gevolgen kunnen hebben voor het aantal kinderen dat geboren wordt. Ook lijkt het mij nogal vanzelfsprekend dat bij de huidige abortuspraktijk vragen kunnen worden gesteld. Gaat het in alle gevallen echt om een noodsituatie? Of zijn er mogelijk andere motieven in het spel? Het is toch niet verboden dat hier vragen over worden gesteld. In een land waar de vrijheid van meningsuiting een belangrijk grondrecht is, lijkt het mij belangrijk om dergelijke vragen ook daadwerkelijk te stellen. Maar laten we eens ingaan op het punt van de abortus.
We moeten bij abortus onderscheiden in het leven van de nog ongeboren vrucht en het leven van de moeder. Van oudsher heeft de christelijke kerk altijd ruimte gelaten voor abortus in geval dat het leven van de moeder gevaar zou lopen. Indien bij een bevalling de moeder zou komen te overlijden, dan is abortus mogelijk. Alleen in die situatie kan er dus sprake zijn van een abortus. Dat kan, het hoeft niet. De moeder kan haar leven willen geven voor het kindje dat nog geboren moet worden. Hetzelfde zien we bij echtbreuk. Dan kan er een echtscheiding volgen, het hoeft niet. De koninklijke weg is dat echtlieden in een dergelijke situatie zich met elkaar verzoenen. Het gaat echter wel om een mogelijkheid, geen plicht. Er is dus een enkele zeer uitzonderlijke situatie denkbaar waarin abortus niet strijdt met de grondbeginselen van de christelijke ethiek. In alle andere situaties is dat wel het geval. Abortus is overtreding van het zesde gebod van de wet des Heeren. Daarom moet vanuit de christelijke ethiek bezwaar worden gemaakt.
Bovendien raakt abortus niet alleen het leven van de moeder. We zien heel sterk in de huidige discussie dat keer op keer het leven van de moeder in geding wordt gebracht. Zeker is dat een belangrijk gegeven. Maar het leven van de ongeboren vrucht telt natuurlijk ook mee. Juist de ongeboren vrucht is het zwakst. Daarom zou een goede en massieve bescherming ervan, ook al even los van Bijbelse gedachten, erg belangrijk moeten zijn. Het is altijd merkwaardig dat partijen die de mond vol hebben over rechten van de zwaksten in de samenleving zo gemakkelijk omgaan met het leven van de ongeboren vrucht. Het zou de linkse partijen sieren als ze hier eens duidelijk in zouden willen zijn. Want echt opkomen voor de zwakken betekent dat we best wel kritisch mogen zijn op de huidige praktijk. Het is toch eigenlijk onvoorstelbaar dat één iemand, in casu de zwangere vrouw, volstrekt autonoom mag beschikken over het leven van een zwak mensje wat nog geboren moet worden. Er zijn inderdaad bij het doorgeschoten liberale denken forse vragen te stellen. Dat heeft Baudet terecht gezien. Laten we hopen dat er in de toekomst meer mensen opstaan die af en toe eens een heldere gedachte ontvangen.
De huidige samenleving staat best voor indringende vragen. Laten christenen echter moedig voortgaan om Bijbelse normen tot meerdere erkenning in de samenleving te brengen. Mogelijk zit de meerderheid daar niet op te wachten. Maar we moeten niet doen wat de meerderheid wil. Gods eis en Gods wet zijn heilzaam voor alle mensen. Waar die wetten worden geëerd en gerespecteerd mogen we ook zegen verwachten. De Heere is een God van Zijn Woord. Gerechtigheid verhoogt een volk en de zonde is een schandvlek voor de naties. Laat dat ook vandaag de dag gehoord en gepraktiseerd mogen worden. Daar vaart ons land wel bij.