Loop ik achter?
Twee en een half jaar had ik ondertussen 'verspeeld' terwijl anderen om mij heen studies netjes afmaakten, gingen werken en meer richting het volwassen leven liepen. Met een studieadviseur aan de hand koos ik vervolgens om gezondheidswetenschappen te doen. Nu bijna afgerond. Achteraf had ik de verloren studiejaren niet willen missen. Die jaren waren jaren van leren, groeien en meer de persoon worden die ik nu ben. Ondanks dat ik nu helemaal op mijn plek ben in dit vakgebied en trots ben op wat ik heb bereikt, bekruipt me soms wel het irreële gevoel dat ik achterloop. Achterloop op dingen die mijn leeftijdsgenoten allemaal al hebben. Als ik dit tegen vriendinnen vertel uit Maastricht, kijken ze me aan met een blik van 'doe eens normaal'. Zij komen uit verschillende steden waar het normaal is dat je eerst lekker een poos studeert en ergens rond je dertigste trouwt en kindjes krijgt. Mijn studie is belangrijk voor mij en andere dingen moeten daarvoor wijken. En dat is niet erg, ik bepaal zelf wanneer ik welke mijlpaal wil behalen. Mijn tijd komt nog wel.