Marianne in Amerika (deel 1)
"Alles is groot, groter, grootst.''
"Hallo allemaal! Ik ben au-pair geworden om de uitdaging daarvan aan de te gaan en mijn Engels te verbeteren. Maar ik zal niet liegen, het programma biedt ook de mogelijkheid om een maand rond te reizen door heel Amerika, dus dat wilde ik ook heel graag. Amerika is toch een land dat iedereen stiekem wel een keer wil bezoeken…''
Je kan natuurlijk niet zomaar op reis gaan. Van de Amerikaanse overheid moest ik een tuberculosetest ondergaan, naar het consulaat in Amsterdam voor mijn visum, met gezinnen praten om te kijken met wie ik de beste klik had en zo nog veel meer dingen. Mijn ouders, verdere familie en vrienden waren heel enthousiast toen ik vertelde dat ik naar de Verenigde Staten zou gaan. Als ik kon doen wat ik heel graag wilde, waren zij ook blij.
Toen ik eenmaal het vliegtuig uitstapte in de VS moest ik wel een keertje goed ademhalen en laten dalen dat ik toch écht mijn familie en vrienden voor een jaar niet ging zien, en dat ik vanaf dan alleen maar Engels kon praten… De eerste indruk van Amerika is dat alles groot, groter, grootst is. Ik kan jullie vertellen dat de slechte wegen in België niks zijn vergeleken met de wegen in de staat New York. Je bent helemaal door elkaar gehusseld als je op de plaats van bestemming bent.
Mijn gemiddelde werkdag hier is van 7.00 tot 17.00 uur. In de ochtend maak ik het ontbijt voor de drie kinderen (allemaal meiden) klaar, dan ruim ik de vaatwasser uit en ga ik met ze spelen. De oudste gaat naar school en dan kleed ik de andere twee om. Dan gaan we knutselen, kleuren, buiten spelen, ergens naartoe of we verzinnen iets anders leuks. Na de lunch gaan we weer verder waar we gebleven waren. Om 16.00 uur komt de oudste thuis en dan spelen we weer verder.
Wat ik nog even kwijt wil: tien jaar geleden ben ik verhuisd van Barendrecht naar Flakkee. Toen vond ik de drukte van Barendrecht heerlijk en Nieuwe-Tonge maar stil. Nu heb ik door de stad New York gelopen en dan mis ik het rustige van Flakkee toch wel hoor!''