Koningshuis
Het koningshuis heeft een belangrijke historische achtergrond. De naam van de Oranjes is verbonden met de vrijheid die ons land heeft gekregen op Spanje. We mogen daarom best Gods hand in de geschiedenis zien, alhoewel het altijd lastig blijft om Gods weg in de geschiedenis aan te wijzen. Oranje en Nederland zijn aan elkaar verbonden, mede in verband met de vrijheid om de Heere te dienen naar Zijn Woord. In die zin is het huidige koningshuis een belangrijke herinnering aan de oorsprong van onze natie. Bovendien is ons koningshuis een symbool van nationale eenheid. In ons volkslied staat niet voor niets de strijd van Willem van Oranje tegen Spanje centraal. Dergelijke symbolen van eenheid zijn schaars en daarom moeten we denk ik zuinig zijn op onze monarchie. Daar komt nog iets bij. We leven in een constitutionele monarchie. Dat betekent dat de regeermacht ligt bij het verkozen parlement en de regering. De koning heeft dus in ons stelsel een ceremoniële betekenis. Op zichzelf lijkt mij dat een gezonde zaak. Het is nodig dat een regering wordt gecontroleerd en daar is het Parlement voor. Bovendien verschaft de rechtsstaat garantie aan allen dat er goed gehandeld wordt. Vooral de rechtsstaat mogen we vandaag de dag wel hoog proberen te houden. Er is niets zo schadelijk als het verdwijnen van het recht in de samenleving.
De leden van het koningshuis hebben een zware taak. Ik ben niet gaan kijken naar de koninklijke familie, maar de beelden die je kon zien zijn sprekend. Je ziet de koning met zijn vrouw en kinderen voortdurend lachen, handen geven en aardig doen tegen de mensen. Ook werden er allerlei cadeaus geschonken, die dan weer vakkundig werden afgevoerd. Urenlang moest de familie naar allerlei dingen kijken, mensen toelachen en belangstelling tonen. Het lijkt me dat de familie daar wel op getraind zal zijn, maar eenvoudig is het waarschijnlijk niet. Zelf zou ik na een uur wel ongeveer bekaf zijn van zoveel mensen om me heen. Bovendien moet je voortdurend alert zijn op allerlei onverwachte situaties. Ergens zie je dat alles min of meer voorgekookt is en een rol wordt vervuld. Een belangrijke rol, dat wel, maar toch een rol. Hoe we daar verder ook over denken, persoonlijk heb ik er niet zoveel behoefte aan. Maar anderen weer wel. Er waren heel veel mensen op de been. En dat is misschien ook wel goed voor de toekomst van het koningshuis in Nederland.
Tenslotte gaat het bij Koningsdag om een aardse koning met een belangrijke plaats in onze samenleving. Er is echter ook een rijk wat niet aards, maar geestelijk is. Dat rijk heeft ook een Koning. Ooit werd aan de Franse hugenoten, in de tijd van vervolging, gevraagd wie hen zou helpen en verdedigen. Het heerlijke antwoord was: Regem Habemus. Wij hebben een Koning. Die Koning Christus, Die een eeuwig rijk heeft en nooit zonder onderdanen kan zijn. Voor ons is de vraag van levensbelang of we reeds burger zijn van het rijk der hemel. Het is niet uit te spreken hoe heerlijk dat rijk is. We doen er goed aan om dat rijk te zoeken. Bij die Koning zijn we veilig voor tijd en eeuwigheid.