Op zoek naar de stok achter de deur
Dat er fanatiekelingen zijn die wekelijks, of zelfs vaker, een rondje hardlopen, zie ik regelmatig op social media. Voorzien van een mooi kaartje van de route, afkomstig van de poulaire app 'Strava'. Dan rennen ze bijvoorbeeld aan één stuk een kilometer of 6. Superknap, wat een discipline! Ik word al moe als ik eraan denk!
Zelf ben ik een seizoensloper. Voor mij geen 6 kilometer, en zeker niet aan één stuk door. Eigenlijk doe ik het meer voor de lol, het geeft gewoon een goed gevoel. Toch was ik blijkbaar 'de stok achter de deur' voor een vriend.
Hij is echt super sportief! Krachttraining, boksen, voetbal, alles even fanatiek. Maar hij liep niet hard. Totdat hij mij wekelijks zag gaan. 'Wat? Zij? Hardlopen? Dat kan ik ook!' dacht hij. Dus begon hij direct toen hij weer thuis was met trainen. Vaak. Lang. Er verscheen al snel een verhaal van hem op insta met het bekende kaartje van 'Strava'. Met een flink aantal kilometers.
Hij heeft het weer voor elkaar hoor, binnen no time een superconditie. Tegen mij opboksen is allang niet uitdagend meer. Als het dat ooit al was. Maar met 'Strava' houdt hij die uitdaging door de competitie met andere hardlopers aan te gaan. En blijft hij zichzelf verbeteren.
Ideaal, zo'n app. Misschien moet ik hem ook maar eens installeren. Als een stok achter de deur. Goed voor mijn competitiegevoel. Want dit seizoen ben ik nog steeds niet begonnen met hardlopen. Misschien dat ik na deze column wel begin. Nu jullie van mijn fan-tas-tische hardloopskills weten, kan ik er natuurlijk niet zomaar mee ophouden.
Maar nu eerst uitrusten. Dat hardlopen komt morgen wel. Of overmorgen…