Ver weg en toch dichtbij
Januari 2019 om 07.00 uur geen winterjas, maar een T-shirt. Ook het straatbeeld is geen Flakkee met z'n uitgestrekt wegennetwerk voor auto en fiets gescheiden. Hier wriemelt alles door elkaar heen met regels die op straat tot stand zijn gekomen, maar nooit de theorieboeken hebben bereikt. Zo blijkt er een toeter-morscode te zijn: één keer kort= bedankt, twee keer kort = ga maar, lang = boos, enz. Het duurt nog even voor we het verkeer gaan leren begrijpen. En meerderen hebben er moeite mee, want er gaat bijna geen dag voorbij of we moeten zigzaggend door het blik en glas.
Maar, in diezelfde omgeving, 7421.4 km verwijderd van Flakkee, met z'n palmbomen, een temperatuur van 30 graden en langsrazende toeterende auto's en brommers, lopen we plots tegen de 'van Sommelsdijckstraat'. Na een klein onderzoek blijken er inderdaad banden te zijn met het Flakkeese Sommelsdijk! Net zo verrast waren we na een bezoek aan een kleine supermarkt bij ons in de straat, 100 meter verderop. Aardappelen te koop, en nog wel in zakken van 22.5 kg! Tot nu toe zagen we alleen boterhamzakjes met zes aardappelen. Na een paar dagen rijst en kip, kreeg de aardappelbegeerte de overhand en konden we de zak niet laten liggen. Benieuwd naar de prijs (als een echte Flakkeënaar) zochten we naar het label. Geen prijs maar wel '0187-…..' Al gauw bleek dat deze aardappelen dezelfde reis achter de rug hebben als onze meubels. Vanaf Flakkee over de dam richting de haven en per boot de grote plas over en tenslotte per truck tot in de Commissaris Weytinghweg.
Zijn we nu ver weg, of toch ook een beetje dichtbij? Laten we het houden op 'ver weg en toch dichtbij!'