Infobesitas: het niets willen missen van de informatie-tsunami
Politieke podcasts bijvoorbeeld, waarin naast geopolitieke ontwikkelingen ook maatschappelijke thema's worden besproken. Het probleem is alleen dat er zo ontzettend veel interessant is. Natuurlijk is het goed om jezelf breed te oriënteren en in te lezen alvorens je ergens een mening over vormt. Maar ik heb nog enkele tientallen boeken en evenveel filmpjes die erop wachten om respectievelijk gelezen en bekeken te worden. Nog los van de wachtrij documentaires over het Oude Egypte die per stuk twee uur duren.
In onze informatiemaatschappij worden we van alle kanten belaagd met nieuws en - zinvolle maar ook minder zinvolle - informatie waarvan we écht op de hoogte moeten zijn en die we écht niet mogen missen. Het wordt wel eens een ziekte genoemd, namelijk infobesitas. Met name jongeren hebben hier last van. Het is de angst om iets te missen en er zodoende niet over te kunnen meepraten. Dat leidt tot het constant afstruinen van alle vormen van social media, wat op zijn beurt weer tot slaap- en concentratieproblemen leidt. Maar hé, wat zou het vervelend zijn als je hebt gemist welke omhooggevallen voetballer er voor zoveel miljoen naar een ander clubje is verhuist. Goed, ik stel het misschien een beetje scherp. Maar mijn punt is dat je eenvoudigweg niet alles altijd bij kunt houden en overal van op de hoogte kan zijn. Bovendien kom je erachter, zoals Socrates al ooit zei, dat des te meer je weet, hoe meer je erachter komt dat je niets weet. Soms moet je wel eens tegen stromen informatie zeggen: "Je kan de pot(cast) op!''