Piet Tamboer verkocht zijn laatste visjes…
's Nachts ging hij vissen, 's morgens leurde hij ze uit, 's middags bakte hij weer nieuwe voorraad en 's avonds ruimde hij de boel op...; zó is vishandelaar Piet Tamboer uit Middelharnis 67 geworden. Hijzelf, zijn vrouw en de dokter vinden nu dat hij aan wat rust toe is en de snel dichtende vishandelaar heeft daarom het moeilijkste besluit uil zijn leven moeten nemen; na 52 jaar 'in de vis' zal hij dezer dagen de winkeldeur definitief sluiten. Piet schroomt niet om te bekennen dat dat besluit hem diep verdrietig maakt…
Hij was tenslotte nog maar 9 toen hij al met een mand vis en garnalen de huizen langs trok. "Als ik wat verkocht, moesten de mensen zelf maar uitrekenen wat ze me schuldig waren, want daar zag ik zelf nog geen kans voor", herinnert hij zich uit zijn prille jeugd. Vader Leen Tamboer was visser op de loggers van Maassluis en Vlaardingen, maar dat leverde te weinig op om alle monden te vullen. Hij besloot dan ook zomers te gaan varen en 's winters vis te verkopen. Zoon Piet ging volgens goed gebruik in die dagen naar de drukkerij, maar daar hield hij het maar een jaar uit, om vervolgens een half jaar koeiewachter te worden. In die baantjes dacht hij terug aan het - toch nog - betere leven achter de vismand en toen hij 15 was begon hij weer in vis te handelen.
Het was het begin van een rusteloos bestaan! Om tramgeld uit te sparen fietste Tamboer dagelijks naar Stellendam, om met een vracht van soms 100 kilo vis terug te komen. Voor hij 's morgens op stap ging, had hij 's nachts al gevist met het kruisnet of had hij de fuiken al gelicht. Naast verse vis - die bij gebrek aan koelruimte maar een dag bewaard kon worden - verkocht hij ook zoute vis, 3 pond voor een kwartje en bokkingen, vijf voor een dubbeltje!