& en f

Dit &-teken is volgens historisch onderzoek gevormd uit de e en de t van het Latijnse woord et, dat dezelfde betekenis kent als ons voegwoord en. Uit oude handschriften blijkt namelijk, dat deze ligatuur (verstrengeling van twee letters) al in de achtste eeuw voorkwam en dat Venetiaanse drukkers haar omstreeks de 15e eeuw gingen gebruiken. In die tijd kon men er een kapitale E (in de vorm van onze 3 in spiegelschrift) met een daaraan vastgeraakte kleine t uit lezen. Door de eeuwen heen is deze lettercombinatie gestroomlijnd door het sneller en veelvuldiger schrijven. En ten behoeve van boek- en courantdrukkers goten de lettergieterijen wat sierlijker ligaturen die meer de vorm kregen van een opengewerkte 8 of van de vioolsleutel uit de muziek. De wijze van schrijven en drukken, resp. tekenen en schilderen liep vooral bij firmanamen en reclameteksten in verschillende landen sterk uiteen, in tegenstelling tot het procentteken %, dat internationaal werd vastgesteld. De ƒ als afkorting van florijn voor de gulden werd daarentegen langzamerhand bijna geheel verdrongen door de eenvoudige cursieve kleine f, of fl.